نمایش مختصر رکورد

تأثیر ترکیب تمرین تناوبی با شدت بالا و روزه‌داری متناوب بر مقادیر پروتئینی PGC-1α و UCP-1 بافت چربی احشایی رت های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات

dc.contributor.authorعلی حسین المصلحی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorخلفی, موسیfa_IR
dc.contributor.authorحبیبی ملکی, عارفfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T22:42:36Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T22:42:36Z
dc.date.available1403-12-20T22:42:36Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T22:42:36Z
dc.date.issued2024-03-20en_US
dc.date.issued1403-01-01fa_IR
dc.date.submitted2024-09-15en_US
dc.date.submitted1403-06-25fa_IR
dc.identifier.citationعلی حسین المصلحی, حسن, خلفی, موسی, حبیبی ملکی, عارف. (1403). تأثیر ترکیب تمرین تناوبی با شدت بالا و روزه‌داری متناوب بر مقادیر پروتئینی PGC-1α و UCP-1 بافت چربی احشایی رت های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات. فیزیولوژی ورزشی, 16(61), 135-152. doi: 10.22089/spj.2024.17238.2334fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2024.17238.2334
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_4498.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1130786
dc.description.abstractاهداف: مداخلات تغذیه‌ای و فعالیت ورزشی از راهبردهای اصلی مقابله‌ای و درمان چاقی است. پژوهش حاضر با هدف یافتن جنبه جدیدی از تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و روزه‌داری متناوب (ADF) بر مقادیر پروتئین‌های مرتبط با قهوه‌ای شدن بافت چربی احشایی رت‌های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات (HFD+HC) انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر از نوع تجربی، با طرح پس‌آزمون با کنترل بود. بدین منظور 40 سر رت نر اسپراگ‌داولی به‌طور تصادفی به پنج گروه هشت‌تایی تقسیم شدند: 1) رژیم غذایی استاندارد (ND)، 2) HFD+HC، 3) HFD+HC+HIIT، 4) HFD+HC+ADF و 5) HFD+HC+HIIT+ADF. رت‌های HIIT پنج روز در هفته و در هفت تناوب چهار دقیقه‌ای با90ـ85 درصد حداکثر سرعت (Smax) و تناوب‌های استراحتی دو دقیقه‌ای با 50 درصد Smax دویدند. ADF به‌صورت یک روز در میان انجام می‌شد. مقادیر پروتئین PGC-1α و UCP-1 بافت چربی با تکنیک وسترن بلات ارزیابی شد. از t مستقل، ANOVA و آزمون توکی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: HFD+HC منجر به افزایش معنی‌دار وزن شد. مقادیر پروتئین‌های PGC-1α و UCP-1 در گروه HFD+HC کاهش معنی‌داری یافت (05/0p<). در گروه‌های HIIT، ADF و HIIT+ADF وزن کاهش معنی‌داری یافت. در گروه-های HIIT و HIIT+ADF مقادیر پروتئینی PGC-1α افزایش معنی‌داری یافت (05/0p<). با این حال، مقادیر پروتئینی UCP-1 تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های مداخله نداشت (05/0p>). نتیجه‌گیری: HFD+HC منجر به افزایش وزن می‌شود. در مقابل، HIIT، ADF و به‌ویژه HIIT+ADF علاوه‌بر کاهش وزن منجر به افزایش مقادیر پروتئین PGC-1α می‌شود که احتمالاً با بیوژنز میتوکندریایی و افزایش لیپولیز همراه است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2024.17238.2334
dc.subjectچاقیfa_IR
dc.subjectرژیم غذاییfa_IR
dc.subjectتمرین اینتروال پرشدتfa_IR
dc.subjectروزه داریfa_IR
dc.subjectفعالیت بدنی و سلامتfa_IR
dc.titleتأثیر ترکیب تمرین تناوبی با شدت بالا و روزه‌داری متناوب بر مقادیر پروتئینی PGC-1α و UCP-1 بافت چربی احشایی رت های تحت تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و پرکربوهیدراتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue61
dc.citation.spage135
dc.citation.epage152
nlai.contributor.orcid0000-0001-6465-1281
nlai.contributor.orcid0000-0001-7715-0734


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد