نمایش مختصر رکورد

تمرینات تداومی با شدت‌های مختلف و اثربخشی بر مسیر ضد آپوپتوزی BAX / BCL-2 / Caspase-3 در دوره توانبخشی پس از سکته مغزی در موش‌های نر اسپراگ داولی

dc.contributor.authorفصیحیان, معینfa_IR
dc.contributor.authorنورشاهی, مریمfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T22:42:31Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T22:42:31Z
dc.date.available1403-12-20T22:42:31Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T22:42:31Z
dc.date.issued2023-12-22en_US
dc.date.issued1402-10-01fa_IR
dc.date.submitted2023-08-06en_US
dc.date.submitted1402-05-15fa_IR
dc.identifier.citationفصیحیان, معین, نورشاهی, مریم. (1402). تمرینات تداومی با شدت‌های مختلف و اثربخشی بر مسیر ضد آپوپتوزی BAX / BCL-2 / Caspase-3 در دوره توانبخشی پس از سکته مغزی در موش‌های نر اسپراگ داولی. فیزیولوژی ورزشی, 15(60), 87-106. doi: 10.22089/spj.2024.15390.2274fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2024.15390.2274
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_4316.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1130779
dc.description.abstractاهداف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع تمرینات تداومی با مدت فزاینده (CTID) و شدت فزاینده (CTII) بر مسیر آپوپتوز سلول‌های عصبی ناحیه پنومبرا در دوره توانبخشی پس از سکته مغزی بود. مواد و روش‌ها: 30 سر رت نژاد اسپراگ داولی (سن 8 هفته، وزن 15±265 گرم) انتخاب و به طور تصادفی به 3 گروه سکته مغزی، سکته مغزی+تمرینات CTID و سکته مغزی+تمرینات CTII تقسیم شدند. القا سکته مغزی با روش (t-dMCAO) انجام شد. پروتکل تمرین CTID و CTII، 24 ساعت پس از سکته مغزی با سرعت m/MIN10 و مدت 10 دقیقه اجرا شد و پس از آن مدت و شدت تمرینات به صورت فزاینده افزایش یافت. آزمایش MRI و تست‌های رفتاری در این بازه زمانی انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و ارزیابی رفتاری، رت‌ها قربانی شدند و پس از تشریح ناحیه پنومبرای مجاور منطقه ایسکمیک مغزی، بافت‌ها جهت تحلیل‌های آزمایشگاهی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج آزمون آماری آنوای یک طرفه تفاوت معنی-داری را در تغییرات نسبت BAX/BCL-2 و Caspase-3 بین گروه‌ها نشان داد که این تغییرات فقط در گروه CTID نسبت به گروه CTII و کنترل معنی دار مشاهده شد (P=0.042, P=0.028) و (P=0.036, P=0.021). علاوه بر آن نتایج آزمون رفتاری در هر دو گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشتند (P<0.05). نتیجه‌گیری: یافته-های پژوهش حاضر نشان می‌دهد، تمرین تداومی CTID جهت بازتوانی در فاز حاد پس از سکته مغزی می‌تواند به عنوان یک راهکار مناسب جهت تجویز تمرینات ورزشی در فاز حاد پس از سکته مغزی، ارائه شود.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2024.15390.2274
dc.subjectسکته مغزیfa_IR
dc.subjectMRIfa_IR
dc.subjectتوانبخشیfa_IR
dc.subjectآپوپتوزfa_IR
dc.subjectتمرینات تداومیfa_IR
dc.subjectعملکرد شناختی-حرکتیfa_IR
dc.subjectفعالیت بدنی و سلامتfa_IR
dc.titleتمرینات تداومی با شدت‌های مختلف و اثربخشی بر مسیر ضد آپوپتوزی BAX / BCL-2 / Caspase-3 در دوره توانبخشی پس از سکته مغزی در موش‌های نر اسپراگ داولیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم زیستی در ورزش و تندرستی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم زیستی در ورزش و تندرستی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue60
dc.citation.spage87
dc.citation.epage106
nlai.contributor.orcid0000-0003-4479-0393
nlai.contributor.orcid0000-0002-5064-8599


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد