بررسی تأثیر غشاء کیتوسان بر ترمیم نقائص استخوانی در جمجمه (کالواریای) خرگوش

Abstract

سابقه و هدف: در درمان‌های بازسازی پریودنتال و ایمپلنت، عدم ترمیم استخوان مشکلات جدی را به همراه دارد و روش بازسازی هدایت شده استخوان (GBR)، یکی از متداول روش‌ها برای بازسازی این نقایص است.

مواد و روش ها: این تحقیق به روش تجربی و حیوانی انجام گرفت.در جمجه ی ۱۸ خرگوش سفید نیوزلندی حفراتی با قطر ۸ میلی متر ایجاد شد غشاءهای کیتوسان در حفرات ایجاد شده به صورت ساعت گرد قرارگرفتند. در فواصل زمانی ۴ هفته و ۸ هفته خرگوش‌ها قربانی شده و از حفرات نمونه‌های هیستولوژیک تهیه شد و از لحاظ تشکل استخوان جدید، مقدار آماس مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: میزان تشکیل استخوان جدید در هفته ی چهارم، گروه کیتوسان 7/50 و گروه کنترل 4/66 و در هفته ی هشتم به ترتیب، 14/03 و 10/39 در درصد بدست آمد. و اختلاف معناداری در استخوان سازی بین گروه‌ دارای غشاء کیتوسان و گروه کنترل در هر دو زمان مشاهد نشد(0/05>P). میزان آماس در هفته ی هشتم نسبت به هفته ی چهارم از مقدار بیشتری برخوردار بود. اختلاف معناداری در شدت التهاب بین هفته ی چهارم و هفته ی هشتم مشاهده شد (0/001>P). هم چنین، اختلاف معناداری بین گروه کنترل در هفته ی چهارم با گروه‌ کیتوسان مشاهده شد(0/001>P)

نتیجه گیری: با توجه به میزان استخوان سازی و عدم نکروز بافتی و مشاهده نشدن عدم ترمیم بافتی، غشاء‌ مورد بررسی در این تحقیق، دارای خواص نسبتا مناسبی جهت باز سازی و ترمیم استخوان است.