معیارها و تصمیمات درمانی دانشجویان دندانپزشکی در مدیریت دندان های مولر دائمی جوان با ضایعات پوسیدگی عمیق

Abstract

سابقه و هدف: درمان پوسیدگی های عمیق و انتخاب طرح درمان مناسب برای آن ها، همواره یکی از چالش های پیش روی دندانپزشکان بوده است و از آن جایی که دندان مولر اول دائمی مهم ترین دندان در قوس فکی می باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی معیارها و تصمیمات درمانی دانشجویان دندانپزشکی در مدیریت دندان های مولر دائمی جوان با ضایعات پوسیدگی عمیق انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-مقطعی، کلیه­ی دانشجویان سال آخر دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی یزد، به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. میزان آگاهی و نگرش دانشجویان نسبت به درمان محافظه کارانه توسط پرسشنامه دارای 11 سوال که شامل سه کیس بالینی بود، بررسی و پاسخ ها ثبت شد. داده ها پس از جمع آوری، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS25 آنالیز و توسط آمار توصیفی ارائه شد. یافته ها: از 59 دانشجوی شرکت‌کننده در این مطالعه، 30 نفر (51%) زن و 29 نفر (49%) مرد بودند. بیشترین گزینه ی تشخیصی در سه کیس ارائه شده، پالپیت برگشت پذیر (بیش از60%) بود. با توجه به عدم وجود علائم و نشانه های پالپیت برگشت ناپذیر، اکثر شرکت کنندگان ( بیش از 50 %) در مجموع برداشت دو مرحله ای پوسیدگی و برداشت پارسیل پوسیدگی را نسبت به برداشت کامل پوسیدگی و درمان های تهاجمی تر مانند پالپوتومی و درمان‌ریشه، در اولویت درمان قرار دادند. 62/8% از دانشجویان موافق باقی‌گذاشتن مقداری از میکروارگانیسم ها در زیر ترمیم در صورت سیل مناسب و 67/8% از آنها موافق حفظ بافت پوسیدگی در نزدیکی پالپ برای جلوگیری از اکسپوز پالپ بودند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، دانش و مفاهیم جدید در مورد رویکرد محافظه کارانه نسبت به ضایعات پوسیدگی عمیق، مورد قبول بیش از نیمی از دانشجویان می باشد، اما هنوز نیاز به تقویت آموزش در مورد روش حذف جزئی پوسیدگی و درمان محافظه کارانه وجود دارد.