بررسی نیاز به کله سیستکتومی همزمان در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور تحت اسپلنکتومی

Abstract

مقدمه با توجه به گزارش­هایی مبنی­بر وجود سنگ­های صفراوی در بیماران تالاسمی و شیوع این بیماری در مازندران، این مطالعه با هدف بررسی نیاز به کله­سیستکتومی همزمان در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور تحت اسپلنکتومی و به­منظور پیشگیری از بروز عوارض و جراحی مجدد انجام شد. روش­ ها این پژوهش روی کلیه بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور که با هر اندیکاسیونی در مراکز درمانی تابع دانشگاه علوم پزشکی بابل تحت عمل جراحی اسپلنکتومی قرارگرفته‌ بودند(بدون سابقه این عمل)، انجام شد. بررسی بیماران از جهت نیاز به کله‌سیستکتومی در سال­های پس از جراحی اسپلنکتومی بوده­است. درصد آنها مشخص و تصمیم‌گیری در مورد جراحی همزمان کله‌سیستکتومی و اسپلنکتومی انجام شد. تمام پرونده­ها به­صورت سرشماری طی سال­های 1380-1399بررسی و همچنین بیماران به­صورت تلفنی تحت فالوآپ قرارگرفتند و اطلاعات لازم استخراج و در چک­لیست ثبت شد. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه 22 توصیف و در سطح معناداری 05/0 تحلیل گردید. یافته­ها میانگین سنی بیماران 3/98±20/13سال(حداقل سن10و حداکثر 29)و فراوانی نیاز به کله­سیستکتومی همزمان،33مورد(13/4درصد) گزارش­شد. 216 نفر(87/4درصد)، 33نفر همزمان­و183نفر در ادامه تحت جراحی کله­سیستکتومی قرار گرفتند،در 28 نفر(11/3درصد)سونوگرافی نرمال و 3 نفر(1/3درصد)فوت شدند.شیوع سنگ‌های صفراوی87/4درصد گزارش شده­است. میانگین زمان انجام کله­سیستکتومی نسبت به اسپلنکتومی در 183 بیماری که در ادامه تحت کله­سیستکتومی قرار گرفتند، 6/94±13/41ماه(حداقل فاصله زمانی3وحداکثر28)بود و در بررسی یافته­های سونوگرافی،219نفر(88/7درصد)سنگ کیسه صفرا داشتند و در 28 نفر(11/3 درصد)سونوگرافی نرمال گزارش شد. نتیجه­گیری براساس نتایج مطالعه شیوع سنگ­های صفراوی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالا بوده و این مطالعه کله­سیستکتومی و اسپلنکتومی همزمان را حتی در موارد بی­علامت پیشنهاد می­کند.