مقایسه دلزدگی زناشوئی، همدلی و رفتارهای انطباقی در زوجین متقاضی طلاق و گروه عادی شهر باغبادران

Abstract

این مطالعه با هدف مقایسه دلزدگی زناشوئی، همدلی و رفتارهای انطباقی زوجین متقاضی طلاق و گروه عادی انجام شد. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای است؛ و به لحاظ نحوه ی جمع آوری داده ها از نوع تصادفی و در دسترس بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان متقاضی طلاق و گروه عادی شهر باغبادران تشکیل دادند که شامل افرادی که زندگی عادی ورابطه صمیمانه بین آنها وجود دارد و گروهی از افرادی که بین آنها و همسرانشان سردی و کمبود عاطفه و صمیمیت وجود داردکه یا طلاق عاطفی بین آنها جریان دارد و یا زندگی آنها به طلاق قانونی منجر شده است در سال 1402 بودند. برای بالا بردن روائی بیرونی بیشتر و احتمال کمتر افت نمونه تعداد 140 نفر برای جامعه در نظر گرفته شد که طبق جدول مورگان با توجه به حجم جامعه که 140 نفر بودندحجم نمونه می بایست 104 نفر باشند که 52 نفر از زنان عادی و 52 نفر از زنان منطقه به عنوان نمونه انتخاب شدند. در مرحله جمع آوری داده برای متغیر دلزدگی زناشوئی از پرسشنامه پاینز (1996)، برای سنجش متغیر همدلی از پرسشنامه واکنش های بین فردی دیویس (1996) و برای سنجش رفتارهای انطباقی از پرسشنامه مقیاس ارزیابی انطباق پذیری و همستگی خانواده اولسن (1986) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار تحلیل spss تجزیه و تحلیل شد. نتیجه تحلیل بیانگر این است که میانگین مولفه های جسمانی – روانی – عاطفی و شاخص کلی دلزدگی در گروه طلاق بالاتر از گروه عادی بوده است. برای مولفه آشفتگی شخصی و همچنین شاخص کلی همدلی تفاوت معناداری بین گروه عادی و طلاق وجود دارد. در شاخص کلی همدلی میانگین گروه عادی بالاتر از گروه طلاق است. میانگین آشفتگی شخصی در گروه طلاق بالاتر از گروه عادی بوده است و برای مولفه های دغدغه همدلانه و دیدگاه گرائی تفاوت معناداری بین دو گروه عادی و طلاق وجود ندارد. میانگین مولفه انطباق پذیری و خانواده آشفته در گروه طلاق بالاتر از گروه عادی بوده و برای مولفه همبستگی و خانواده به هم تنیده میانگین گروه عادی بالاتر از گروه طلاق است.