بررسی توسعه پایدار شهری: پایداری خدمات شهر هوشمند

Abstract

این مقاله به تعریف مصادیق (پارادایم) شهرهای هوشمند با دیدی همه جانبه درخصوص چالش های شهری معاصر می‌پردازد. این تعریف دربرگیرنده ی پیگیری اهداف توسعه ی پایدار و نیاز به ادغام رفتارهای شهر تاب آور به طور ویژه در راستای پاسخ به اثر تغییر اقلیم می باشد. این سناریو همچنین دربرگیرنده ی تعریف شهرهای هوشمند به عنوان ابزاری برای کمک به سیاستگذاران و مدیران شهری در هدایت راه حل های مبتنی بر فناوری های اطلاعات و ارتباطات نوظهور به منظور تحقق آن دسته از طرح های راهبردی شهری می باشد که این مشکلات را برطرف می کنند؛ بنابراین، در اینجا چارچوبی تحلیلی برای اشاره به خلأ پژوهشی موجود درخصوص دانش این حوزه پیشنهاد می شود. این چارچوب امکان هدایت اهرم فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرهای هوشمند را نه تنها برای دستیابی به اهداف اقتصادی که ویژگی ذاتی طرح های ابتکاری شهر هوشمند می باشد، بلکه برای رسیدن به ابعاد دیگر پایداری از جمله اهداف زیست محیطی، اجتماعی، سازمانی و فرهنگی میسر می سازد. برای رسیدن به این هدف، چارچوب های شاخص پایداری کلی و همچنین مجموعه ای از شاخص های شهر هوشمند بررسی می شوند. این موارد به عنوان منابع بالقوه ی طبقه بندی های خاص خدمات شهر هوشمند برای توسعه ی پایدار شهری بررسی می شوند. به کمک تلفیق گزینه های مختلف، پایداری که زمانی یکی از سیستم های شاخص توصیه شده توسط کارشناسان بود، بازنگری می شود. این دسته به عنوان چارچوبی برای تحلیل و کمک به حفظ هدف گذاری راهبردی راه حل های شهر هوشمند در طول چرخه ی عمر کامل آن ها درخصوص پایداری، تطبیق داده می شود. برای تکمیل چارچوب طبقه بندی کیفی-تحلیلی، خدمات ارائه شده توسط راه حل واقعی شهر هوشمند، به عنوان یک مدل انتخاب می شود.