نمایش مختصر رکورد

تأثیر درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان

dc.contributor.authorنوری نیستانک, آناهیتاfa_IR
dc.contributor.authorحبی, محمدباقرfa_IR
dc.contributor.authorبیگدلی, حسینfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T21:41:50Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T21:41:50Z
dc.date.available1403-12-20T21:41:50Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T21:41:50Z
dc.date.issued2024-03-20en_US
dc.date.issued1403-01-01fa_IR
dc.date.submitted2024-07-24en_US
dc.date.submitted1403-05-03fa_IR
dc.identifier.citationنوری نیستانک, آناهیتا, حبی, محمدباقر, بیگدلی, حسین. (1403). تأثیر درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان. مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد, 67(2), 534-547. doi: 10.22038/mjms.2024.24652fa_IR
dc.identifier.issn1735-4013
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2024.24652
dc.identifier.urihttps://mjms.mums.ac.ir/article_24652.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1125883
dc.description.abstractمقدمهطلاق یکی از تجارب تنش زای خانواده است که می تواند منجر به بروز تعارضات و ناسازگاری در اعضای خانواده مخصوصا زنان شود. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه انجام شد.روش کارتحقیق حاضر از نظر هدف تحقیقی کاربردی است. این تحقیق براساس نحوه گردآوری داده‌ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل به همراه یک دوره پیگیری بود. از تعداد 5400 زن مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره در منطقه 2 شهر تهران در سال 1399-1400، تعداد 30 زن به صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه (درمان مبتنی بر شفقت و گواه) به روش تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش را الگوی درمان مبتنی بر شفقت گیلبرت (2010)، پرسشنامه انزوای اجتماعی توسط چلبی و امیر کافی (۱۳۸۳)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین (1995) و پرسشنامه شادکامی ارگایل ولو (1990) تشکیل دادند. داده ها استفاده از تحلیل واریانس آمیخته مورد تحلیل قرار گرفت. نتایجنتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت انزوای اجتماعی را کاهش و انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه را افزایش می دهد(001 ≥p) و این تاثیر در طول زمان با توجه به آزمون پیگیری ماندگار بود (001 ≥p).نتیجه ­گیریبه منظور بهبود انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه پیشنهاد می شود از درمان مبتنی بر شفقت استفاده شود.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofmedical journal of mashhad university of medical sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2024.24652
dc.subjectطلاقfa_IR
dc.subjectدرمان مبتنی بر شفقتfa_IR
dc.subjectانزوای اجتماعیfa_IR
dc.subjectانعطاف پذیری روانشناختیfa_IR
dc.subjectشادکامیfa_IR
dc.titleتأثیر درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، گروه روانشناسی عمومی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه روانشناسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume67
dc.citation.issue2
dc.citation.spage534
dc.citation.epage547
nlai.contributor.orcid0000-0002-1800-8946


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد