پیش‌بینی رشد پس از سانحه بر اساس تاب آوری با میانجی‌گری شفقت به خود و ناگویی هیجانی

Abstract

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی رشد پس از سانحه و تاب‌آوری با میانجی‌گری شفقت به خود و ناگویی هیجانی در میان افرادی که تجربه ترومای خیانت را داشته‌اند، انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی از نوع هم‌بستگی بود. 259 فرد دچار ترومای خیانت که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس از جامعه آماری انتخاب شده بودند، شرکت داشتند. برای سنجش متغیر‌های پژوهش، از پرسشنامه‌های رشد پس از سانحه (PTGI)، تاب‌آوری (1)، شفقت به خود (SCS) و ناگویی هیجانی تورنتو (TAS) استفاده شده است. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون هم‌بستگی پیرسون و معادلات ساختاری از طریق نرم‌افزارهای SPSS-26 و AMOS انجام شد.نتایج: تحلیل داده‌ها نشان داد رشد پس از سانحه به طور مستقیم و مثبت با تاب‌آوری مرتبط بود. همچنین، شفقت به خود به عنوان یک متغیر میانجی مثبت نقش داشت و رابطه بین رشد پس از سانحه و تاب‌آوری را تقویت می‌کرد، در حالی که ناگویی هیجانی به عنوان یک متغیر میانجی منفی عمل می‌کرد و این رابطه را تضعیف می‌نمود (001/0>P).نتیجه‌گیری: یافته‌ها تأکید می‌کنند که توجه به شفقت به خود و مدیریت ناگویی هیجانی می‌تواند به افزایش تاب‌آوری در افراد دچار ترومای خیانت کمک کند. این عوامل می‌توانند به عنوان بخشی از برنامه‌های مداخله‌ای برای کمک به بهبود افراد بعد از تجربه‌های تروماتیک مورد استفاده قرار گیرند.