بررسی تأثیر مدل خودمراقبتی اورم بر فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی بیماران تحت درمان با همودیالیز: یک مطالعه‌ی شبه‌تجربی

Abstract

سابقه و هدف: از مشکلات بسیار مهم بیماران همودیالیز محدودیت در عملکرد و کاهش فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی است. تئوری خودمراقبتی اورم باعث افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری مزمن می‌شود؛ لذا این پژوهش با هدف بررسی تأثیر به‌کارگیری الگوی خودمراقبتی اورم بر فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی بیماران همودیالیز انجام شد. مواد و روش‌‌ها: این مطالعه‌ی شبه‌تجربی درباره‌ی 34 بیمار همودیالیزی که به روش تخصیص تصادفی انتخاب شده بودند، در دو گروه مداخله و کنترل در بخش دیالیز بیمارستان مطهری جهرم در سال 1401 انجام شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه‌ی فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی ناتینگهام بود. مداخله شامل شش جسله آموزش خودمراقبتی برای بیماران گروه مداخله به‌صورت انفرادی در مدت شش هفته بود. سپس بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله، فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی بیماران ارزیابی شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS-21 با استفاده از آمار توصیفی و آزمون فریدمن، من‌ویتنی، تی تست و کای اسکوئر تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: بر اساس یافته‌ها، بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله، میانگین نمره‌ی فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی در گروه مداخله بالاتر از گروه کنترل بود (0.009=P). به‌طور کلی، میانگین نمرات فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی در گروه مداخله در طول مطالعه تغییر معناداری نداشت (0.05P>). این در حالی است که در گروه کنترل کاهش معناداری در نمرات فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی مشاهده شد (0.05P<). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه حاکی از تأثیر مثبت الگوی خودمراقبتی اورم بر فعالیت‌های روزانه‌ی زندگی بیماران همودیالیز است.