تاثیر گروه‌درمانی وجودی بر کیفیت زندگی جنسی همسران مردان نابارور

Abstract

سابقه و هدف: ناباروری بحرانی در زندگی افراد ایجاد می‌کند که می‌تواند پیامدهای روانشناختی زیادی داشته باشد و یکی از این پیامدها کاهش کیفیت زندگی جنسی است. از آنجایی که همسران مردان نابارور در بسیاری از حیطه‌ها از جمله حیطه جنسی به اندازه زنان نابارور دچار استرس می‌شوند، پژوهش حاضر به تعیین تاثیر گروه‌درمانی وجودی بر کیفیت زندگی جنسی زنان که مواجه با ناباروری با عامل مردانه هستند، پرداخته است. مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی کنترل‌شده تصادفی در سال 1400- 1399 درباره 96 زن 20 تا 45 سال مواجه با ناباروری با علت مردانه انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه دموگرافیک و پرسش‌نامه کیفیت زندگی جنسی بوده است. مداخله در هشت جلسه 90 دقیقه‌ای در هفته بر اساس مدل مشاوره گروه‌درمانی وجودی انجام شد. داده‌ها قبل و بعد از مداخله جمع‌آوری شده‌اند و با استفاده از ابزار spss نسخه 25 تجزیه و تحلیل شده‌اند. سطح معناداری کمتر از 0.05 است. یافته‌ها: پس از مداخله، میانگین نمره کیفیت زندگی جنسی در گروه مداخله (17.83 ± 67.42) بوده که افزایش معنادار آماری در مقایسه با قبل مداخله و همچنین در مقایسه با گروه کنترل نشان داده است ( P<0.001). مقایسه میانگین اختلاف نمره کیفیت زندگی جنسی در دو زمان بین گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری را نشان داد ( P<0.001). نتیجه‌گیری: مشاوره گروه‌درمانی وجودی در بهبود کیفیت زندگی جنسی در زنان مواجه‌شده با ناباروری با عامل مردانه، موثر است. با توجه به موثر بودن این روش استفاده از آن در انجام مشاوره در مراکز ناباروری توصیه می‌شود.