مقایسه‌ی اثربخشی تزریق موضعی کورتیکواستروئید و لیزردرمانی پرتوان در بیماران مبتلا به تنوسینوویت دوکرون

Abstract

سابقه و هدف: تنوسینوویت دوکرون یکی از علل شایع درد مچ دست است. مطالعه‌ی حاضر با هدف مقایسه‌ی اثربخشی لیزردرمانی پرتوان و تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان تنوسینوویت دوکرون انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، تعداد 30 بیمار با تشخیص تنوسینوویت به‌صورت تصادفی به دو گروه 15نفری A و B تخصیص داده شدند. گروه A تحت لیزردرمانی پرتوان، پنج جلسه به مدت سه هفته‌ی متوالی قرار گرفت و به گروه B (کورتیکواستروئید) 1 میلی‌لیتر تریامسنولون و 1 میلی‌لیتر لیدوکائین 2 درصد در مچ دست تحت هدایت سونوگرافی تزریق شد. ضخامت تاندون، شدت درد، کیفیت زندگی و میزان رضایت از درمان در هر دو گروه در بدو درمان، یک ماه و سه ماه بعد از درمان اندازه‌گیری و مقایسه شد. یافته‌ها: در گروه A و B به‌ترتیب ضخامت تاندون عضلات اکستانسور پولیسیس لونگوس و ابداکتور پولیسیس برویس قبل از درمان 0/63±7/57 و 0/58±7/25 (0/120=P)، یک ماه بعد 0/61±6/55 و 0/40±6/54 (0/955=P) و سه ماه پس از درمان 0/75±5/71 و 0/45±5/99 (0/239=P) میلی­متر، نمره‌ی درد قبل از درمان 1/18±8/60 و 1/46±8/47 (0/785=P)، یک ماه بعد 1/66±2/73 و 1/16±4/27 (0/007=P) و سه ماه بعد از درمان 1/33±1/73 و 1/06±2/47 (0/107=P) بود. بین دو گروه از نظر کیفیت زندگی و رضایت از درمان تفاوت معنا­دار مشاهده نشد (برای همه 0/05<P). نتیجه‌گیری: هر دو روش درمانی تزریق موضعی کورتیکواستروئید و لیزر پرتوان برای بیماران مبتلا به تنوسینوویت دوکرون ایمن است و به کاهش درد و ضخامت تاندون و افزایش کیفیت زندگی بیماران منجر می‌شود.