بررسی نگرش پرستاران به باروری و فرزند آوری در سال 1402: یک مطالعه‌ی توصیفی در شهرستان میبد و اردکان

Abstract

زمینه و هدف: پرستاران به عنوان نیروی حیاتی در حمایت و ارتقای سلامت جامعه وظایف متعدد و مهمی را بر عهده دارند و این امر می‌تواند باعث تغییر نگرش به باروری به دلیل تداخل مسئولیت‌های خانوادگی به عنوان مادر و مسئولیت‌ها و وظایف حرفه کاری شود.مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین نگرش پرستاران در رابطه با باروری و فرزند آوری انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی در سال 1402 در دو بیمارستان امام جعفر صادق میبد و ضیایی اردکان از طریق نمونه‌گیری در دسترس بر روی 155 پرستار زن با استفاده از مقیاس نگرش به باروری و فرزندآوری انجام شد و داده‌ها در نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 23 تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین نمره و انحراف معیار زیر مقیاس‌ها شامل" فرزند به عنوان رکن زندگی (35/5 ± 26/81) ، فرزند به عنوان مانع (67/4 ± 14/19 ، موکول کردن باروری به آینده (30/4 ± 14/50) ، باروری مستلزم تحقق پیش‌زمینه‌ها (94/1 ± 10/11) بود و میانگین نمره کلی"نگرش به باروری و فرزندآوری (74/11 ± 68/85) به دست آمد .پرستاران با سابقه کار بیشتر از 5 سال، دارای وضعیت اقتصادی ضعیف و دارای یک تا سه فرزند نمره نگرش پایین تری را گزارش کردند . نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، ارائه‌ی برنامه‌های آموزشی در جهت بهبود نگرش با محوریت تبیین اهمیت فرزندآوری به عنوان رکن اصلی زندگی، مانع تلقی ننمودن فرزند و موکول نکردن باروری به آینده توصیه می‌شود.