پیش بینی بدریخت انگاری بر اساس اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی در دانشجویان پزشکی غرب مازندران

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به گرایش نسل جدید خصوصا دانشجویان به استفاده از فضاهای مجازی به نظر می­رسد اینترنت می­تواند رسانه تأثیرگذاری در زندگی تحصیلی و شخصی تلقی شود. هدف این مطالعه، پیش­بینی بدریخت انگاری بر اساس اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی در دانشجویان پزشکی بود. روش بررسی: نوع مطالعه حاضر توصیفی-همبستگی است. 190 دانشجو پزشکی غرب مازندران با روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای به مطالعه وارد شدند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ، پرسشنامه بدریخت انگاری ربیعی و همکاران و پرسشنامه احساس تنهایی راسل جمع آوری شد. برای تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد بین اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی با بدریخت انگاری در دانشجویان رشته پزشکی غرب مازندران رابطه معنی داری وجود دارد (01/0>P). تحلیل رگرسیون نشان داد که در گام اول متغیر احساس تنهایی به تنهایی 44 درصد واریانس متغیر بدریخت انگاری را پیش بینی می­کند (01/0>P). در گام دوم این تحلیل متغیر اعتیاد به اینترنت به عنوان دیگر متغیر پس از متغیر احساس تنهایی وارد معادله پیش بینی بدریخت انگاری دانشجویان شد که با اضافه شدن این متغیر، قدرت پیش بینی به50 درصد افزایش یافت (01/0>P). نتیجه­گیری: متغیرهای اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی از عوامل پیش بینی کننده بدریخت انگاری در دانشجویان پزشکی است، به نحوی که با احساس تنهایی بیشتر و وابستگی بالاتر به اینترنت اختلال بدریخت انگاری در دانشجویان افزایش می یابد.