نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorموسوی, سیده رویاfa_IR
dc.contributor.authorابراهیم‌زاده, پروانهfa_IR
dc.contributor.authorیزدان‌پناه, سپیدهfa_IR
dc.contributor.authorموسوی, نسیم‌الساداتfa_IR
dc.contributor.authorدیلمی, منصورfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T20:34:19Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T20:34:19Z
dc.date.available1403-12-20T20:34:19Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T20:34:19Z
dc.date.issued2024-06-01en_US
dc.date.issued1403-03-12fa_IR
dc.identifier.citationموسوی, سیده رویا, ابراهیم‌زاده, پروانه, یزدان‌پناه, سپیده, موسوی, نسیم‌السادات, دیلمی, منصور. (1403). بررسی میزان بروزخارش در تزریق اینتراتکال فنتانیل در بیماران معتاد به تریاک در جراحی‌های ارتوپدی اندام تحتانی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه‌کور. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 82(4), 290-298.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-13124-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1120459
dc.description.abstractزمینه و هدف: بیماران معتاد دارای مقاومت بیشتری در برابر داروهای بی‌حس‌کننده موضعی به هنگام استفاده از آنها جهت انجام بلوک‌های عصبی محیطی و مرکزی می‌باشند. خارش ناشی از مخدرها ممکن است ژنرالیزه باشد و اغلب اندکی پس از تزریق اتفاق می‌افتد. این مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان خارش ناشی از تزریق اینتراتکال فنتانیل در افراد معتاد به تریاک که تحت جراحی‌های الکتیو ارتوپدی اندام تحتانی با بی‌حسی نخاعی قرار گرفته‌اند، طراحی و پایه‌ریزی شد. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 68 بیمار کاندید جراحی‌های الکتیو ارتوپدی اندام تحتانی تحت بی‌حسی نخاعی مراجعه‌کننده به بیمارستان پنج آذر گرگان در سال 1402 انجام گردید. بیماران با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه، مداخله (گروهی از افراد معتاد که برای انجام بی‌حسی نخاعی مارکائین اینتراتکال به‌همراه فنتانیل دریافت کردند) و کنترل (گروهی از افراد معتاد که برای انجام بی‌حسی نخاعی تنها مارکائین اینتراتکال دریافت نمودند)، تقسیم شدند. میزان خارش، تهوع و استفراغ در هر دو گروه سنجیده شد. یافته‌ها: از نظر سن، جنسیت و BMI بین دو گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معناداری وجود نداشت. میزان بروز تهوع و استفراغ ما بین دو گروه تفاوت آماری معنادار وجود نداشت. بروز خارش در گروه بوپیواکائین صفر و در گروه فنتانیل و بوپیواکائین 6/17% بود که 3% از آنها نیاز به تجویز داروی ضدخارش جهت درمان وجود داشت (25/0P=). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که با توجه به پایین بودن بروز عارضه خارش در گروه استفاده از فنتانیل به همراه بوپیواکائین، استفاده از آن در افراد با اعتیاد مخدر سودمند می‌باشد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectاعتیادfa_IR
dc.subjectفنتانیلfa_IR
dc.subjectبی‌حسی نخاعیfa_IR
dc.subjectارتوپدیfa_IR
dc.subjectخارش.fa_IR
dc.titleبررسی میزان بروزخارش در تزریق اینتراتکال فنتانیل در بیماران معتاد به تریاک در جراحی‌های ارتوپدی اندام تحتانی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه‌کورfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.fa_IR
dc.citation.volume82
dc.citation.issue4
dc.citation.spage290
dc.citation.epage298


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد