نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمختاری, مریمfa_IR
dc.contributor.authorعطارزاده حسینی, سید رضاfa_IR
dc.contributor.authorبیژه, ناهیدfa_IR
dc.contributor.authorمسافری ضیاءالدینی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T20:33:55Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T20:33:55Z
dc.date.available1403-12-20T20:33:55Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T20:33:55Z
dc.date.issued2024-02-01en_US
dc.date.issued1402-11-12fa_IR
dc.identifier.citationمختاری, مریم, عطارزاده حسینی, سید رضا, بیژه, ناهید, مسافری ضیاءالدینی, محمد. (1402). تأثیر تمرین تناوبی شدید و تزریق هورمون رشد بر PGC1α میتوکندریایی قلبی و برخی شاخص‌های استرس اکسیداتیو موش‌های سوری مبتلا به آسیب کبدی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 81(12), 944-956.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-12948-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1120427
dc.description.abstractزمینه و هدف: بیماری کبد چرب شایعترین علت بیماری‌های مزمن کبدی در جهان است که می‌تواند باعث بروز بیماری‌های قلبی- عروقی شود، از این‌رو این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و تزریق هورمون رشد بر PGC1α میتوکندریایی قلبی و برخی شاخص‎های استرس اکسیداتیو موش‎های سوری مبتلا به آسیب کبدی، انجام پذیرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع بنیادی و به‌روش تجربی-آزمایش بنیان است. شروع پژوهش تا جمع‌آوری داده‌ها، از شهریور ۱۴۰۱ تا اسفند ۱۴۰۱ در آزمایشگاه تخصصی تربیت بدنی دانشگاه فردسی مشهد به طول انجامید. تعداد 21 سر موش به‌صورت تصادفی به سه گروه هفت‌تایی، کنترل (c)، تمرین (HIIT) و تمرین+ هورمون رشد    (H-GH) تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید و تزریق هورمون رشد طبق پروتکل انجام گرفت. شاخص‌هایی نظیر PGC1a،SOD ، MDA، مقاومت به انسولین، نسبت ALT/AST و LDL/HDL مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت ارزیابی داده‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی (Tukey post hoc) استفاده شد. یافته‌ها: مقادیر PGC1a و SOD در هر دو گروه در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت. اما مقادیر MDA در هر دو گروه در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت. کاهش مقاومت به انسولین تنها در گروه HIIT نسبت به گروه کنترل معنا‎دار بود. نسبت ALT/AST در هر دو گروه در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنا‎داری داشت. نسب LDL/HDL (Lipid profile ratio) تنها در گروه HIIT کاهش معنا‎دار داشت. نتیجه‌گیری: تمرین تناوبی شدید توانست پاسخ بهینه‎تری در مقایسه با پپتید GH در بهبود شاخص‎های مرتبط با NAFLD ایجاد کند. تزریق این هورمون به تنهایی ممکن است تبعات نامطلوبی بر برخی شاخص‌های این ناهنجاری داشته باشد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectآنزیم‎‌‌هاfa_IR
dc.subjectهورمون رشدfa_IR
dc.subjectتمرینات تناوبی با شدت بالاfa_IR
dc.subjectپروتیین‌های مرتبط با قطرات لیپیدfa_IR
dc.subjectاسترس اکسیداتیوfa_IR
dc.subjectگیرنده فعال شده با تکثیر کننده پراکسی زوم گاما کواکتیواتور 1-آلفا (پروتیین PPARGC1A)fa_IR
dc.subjectسوپراکسید دیسموتاز-1.fa_IR
dc.titleتأثیر تمرین تناوبی شدید و تزریق هورمون رشد بر PGC1α میتوکندریایی قلبی و برخی شاخص‌های استرس اکسیداتیو موش‌های سوری مبتلا به آسیب کبدیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.fa_IR
dc.citation.volume81
dc.citation.issue12
dc.citation.spage944
dc.citation.epage956


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد