بررسی ارزش تشخیصی سی‌تی‌اسکن شکم و لگن با کنتراست وریدی در تشخیص آسیب اندام‌های توخالی در بیماران ترومای بلانت

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: آسیب‌های اندام‌های توخالی نسبت به آسیب اندام‌های توپر کمتر شناخته شده‌اند و تأخیر در تشخیص آن‌ها می‌تواند مرگ‌ومیر و عوارض را در بیماران افزایش دهد. ارزیابی دقیق بیماران ترومایی با استفاده از سی‌تی‌اسکن به‌عنوان یکی از روش‌های تشخیصی مهم در مراقبت‌های پزشکی بیماران با ترومای بلانت شکم و لگن است ارزش تشخیصی سی‌تی‌اسکن در آسیب اندام‌های توخالی کمتر بررسی شده است. ازاین‌رو مطالعه حاضر باهدف تعیین ارزش تشخیصی سی‌تی‌اسکن شکم و لگن با کنتراست وریدی در تشخیص آسیب احشاء توخالی در بیماران ترومای بلانت انجام شد. مواد و روش‌ها: در ا مطالعه مقطعی-تحلیلی حاضر، 90 بیمار ترومای بلانت به شیوه نمونه در دسترس وارد مطالعه شدند. داده‌های بالینی بیماران مبتلا به ترومای بلانت شکمی که تحت CT اسکن و لاپاراتومی قرار گرفته بودند جمع‌آوری گردید. ارزش تشخیصی CT اسکن در مقایسه با نتایج لاپاراتومی به‌عنوان استاندارد طلائی با محاسبه شاخص‌های حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و Accuracy مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: 69 بیمار (7/76 درصد) مرد و 21 بیمار (3/23 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران، 51/17 ± 82/29 سال بود. بر اساس لاپاراتومی در 60 درصد بیماران (54 بیمار) آسیبی وجود نداشت و در 36 بیمار (40 درصد) آسیب اندام‌های توخالی تشخیص داده شد. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و صحت (Accuracy) سی‌تی‌اسکن به ترتیب، 2/22 درصد، 100 درصد، 100 درصد، 8/65 درصد و 9/68 درصد بود. حساسیت سی‌تی‌اسکن برای تشخیص موارد آسیب روده (12 درصد) و برای آسیب مثانه (5/62 درصد) بود. حساسیت سی‌تی‌اسکن برای مایع داخل شکم/لگن (25/31 درصد) بیشترین مقدار را داشت. بحث و نتیجه‌گیری: حساسیت CT اسکن در تشخیص آسیب اندام‌های توخالی پایین اما ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و Accuracy آن بالا و قابل‌قبول است. بنابراین، سی‌تی‌اسکن می‌تواند به‌عنوان یک ابزار کمکی برای تشخیص آسیب‌های اندام‌های توخالی در بیماران ترومای بلانت مورداستفاده قرار گیرد.