شیوع اختلالات شنوایی در نوزادان در ایران: یک مرور نظام‌مند و متاآنالیز

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اختلال شنوایی در نوزادان یکی از چالش‌های مهم بهداشت عمومی است که می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی مانند تأخیر در رشد زبانی و شناختی و کاهش کیفیت زندگی را به دنبال داشته باشد. این مطالعه باهدف تعیین شیوع اختلالات شنوایی در نوزادان در ایران به‌صورت مرور نظام‌مند و متاآنالیز انجام گرفت. مواد و روش‌ کار: پایگاه‌های PubMed، Scopus، Web of Science، Science Direct، SID و Magiran به‌صورت نظام‌مند تا ژانویه 2025 مورد جستجو قرار گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. زبان مطالعات محدود به زبان فارسی و انگلیسی بود. ارزیابی سوگرایی مطالعات با چک‌لیست Newcastle-Ottawa Scale انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت. یافته‌ها: درمجموع 26 مطالعه شامل 341944 نوزاد انتخاب و وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که شیوع اختلال شنوایی و کم شنوایی در نوزادان به ترتیب برابر با 8/0 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (01/0- 004/0)، 05/0>P) و 2 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (08/0- 007/0)، 05/0>P) بود. شیوع اختلال شنوایی در نوزادان پسر و دختر به ترتیب برابر با 5 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (12/0- 02/0)، 05/0>P) و 3 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (08/0- 01/0)، 05/0>P) بود. سوگرایی انتشار در مطالعه مشاهده شد (05/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که اختلال شنوایی در نوزادان یک مشکل بهداشتی جدی در ایران است که نیاز به توجه و مداخله فوری دارد. اقدامات پیشگیرانه و تشخیصی باید در اولویت قرار گیرد تا بتوان به بهبود وضعیت شنوایی نوزادان کمک کرد و از پیامدهای منفی آن بر روند رشد آن‌ها جلوگیری کرد.