اثر استفاده از کفش کنترل حرکت در دوندگان با پای پرونیت بر زوایای مطلق مفاصل ران و ساق پا در صفحه ساجیتال قبل و بعد از خستگی طی دویدن

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: پرونیشن بیش‌ازحد پا طی فاز استقرار در سیکل راه رفتن منجر به انعطاف بیش‌ازحد پا شده و همین امر باعث ناپایداری پا می‌شود. هدف پژوهش حاضر اثر استفاده از کفش کنترل حرکت در دوندگان با پای پرونیت بر زوایای مطلق مفاصل ران و ساق پا در صفحه ساجیتال قبل و بعد از خستگی طی دویدن بود. مواد و روش کار: در این مطالعه 13 دونده مبتدی دختر دارای پای پرونیت به‌عنوان گروه تجربی انتخاب شدند. از چیدمان ماکر CAST جهت شناسایی اندام‌های لگن، ران، ساق و پا استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌های حرکت با استفاده از شش دوربین ویدئویی باسلر با نرخ نمونه‌برداری 200 هرتز جمع‌آوری شد. جهت فیلتر کردن داده‌ها از فیلتر پایین گذر با مرتبه 4 با برش فرکانسی 10 هرتز استفاده شد. یافته‌ها: بیشینه زاویه مطلق اندام ساق در صفحه ساجیتال طی 35 درصد فاز اولیه اتکا دویدن در هنگام استفاده از کفش کنترل حرکت بعد از خستگی نسبت به شرایط استفاده از کفش کنترل قبل از خستگی در حدود 05/6 درجه افزایش داشت. کمینه زاویه مطلق اندام ران در صفحه ساجیتال طی 50 درصد فاز اولیه اتکا دویدن در هنگام استفاده از کفش کنترل حرکت بعد از خستگی نسبت به شرایط استفاده از کفش کنترل قبل از خستگی در حدود 09/4 درجه کاهش داشت. بحث و نتیجه‌گیری: کفش کنترل حرکت باعث کاهش زاویه مطلق ریرفوت پا پس از خستگی در افراد دونده می‌شود که می‌تواند در کاهش نرخ آسیب مؤثر باشد.