تحلیل تقارن حداکثر توان مکانیکی سه‌بعدی مفصل زانو حین راه رفتن در وضعیت آتل گیری اندام فوقانی با اسلینگ در زنان جوان

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: شیوه راه رفتن و تقارن مفاصل مختلف اندام تحتانی و به مخصوص زانو که از مفاصل مهم پیش برنده به جلو و تحمل‌کننده وزن است، ممکن است به دنبال بی‌حرکتی و آتل گیری اندام فوقانی، دستخوش تغییراتی شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تحلیل تقارن حداکثر توان مکانیکی سه‌بعدی مفصل زانو حین راه رفتن در وضعیت آتل گیری اندام فوقانی با اسلینگ در زنان جوان بود. مواد و روش کار: این مطالعه از نوع شبه تجربی و مقطعی بود. تمامی شرکت‌کنندگان تحقیق، فرم رضایت‌نامه شرکت در آزمون را پس از اطلاع از جزئیات آن امضا کردند و از پژوهشکده علوم حرکتی دانشگاه خوارزمی، کد اخلاق جهت اجرای پژوهش اخذ شد. ۳۰ آزمودنی زن سالم بر اساس معیارهای ورود و خروج، شامل اینکه اندام غالبشان سمت راست باشد و هیچ‌گونه سابقه اختلالات ارتوپدیک و نورولوژیکی نداشته باشند، در سه وضعیت عادی، وضعیت آتل گیری اندام فوقانی غالب و سپس وضعیت آتل گیری اندام فوقانی غیر غالب بر روی مسیر صفحه نیرو و در مقابل دوربین‌های آنالیز حرکت راه رفتند. بر اساس خروجی‌های کینتیک و کینماتیک به‌دست‌آمده، مقدار توان مکانیکی زانوی پای غالب و غیر غالب آزمودنی‌ها در سه وضعیت برآورد شدند و جهت مقایسه میانگین توان مکانیکی سه‌بعدی مفصل زانو در هرکدام از وضعیت‌های آتل گیری سمت غالب و غیرغالب اندام فوقانی با وضعیت عادی، از آزمون تی مستقل استفاده گردید (05/0P≤). یافته‌ها: نتایج نشان دادند که هیچ‌کدام از مقادیر مربوط به توان تولیدی و جذبی سه‌بعدی مفصل زانو در دو اندام راست و چپ تفاوت معناداری با هم ندارند. بحث و نتیجه‌گیری: اصل سیمتری یا تقارن در مفصل زانو بین هر سه وضعیت آتل گیری اندام فوقانی غالب و غیر غالب برقرار است. ازآنجاکه توان مکانیکی از معیارهای مهم بیومکانیکی است و حاوی اطلاعات کینتیکی و کینماتیکی به‌طور هم‌زمان است، شاید بتوان نتیجه گرفت که تقارن بیومکانیکی مفصل زانو در وضعیت‌های بی‌حرکتی اندام فوقانی برقرار است و این مفصل بیشتر نقشی کنترلی در راه رفتن دارد.