شیوع افسردگی، استرس و اضطراب در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه در بیمارستان‌های ایران: یک مرور نظام‌مند، متاآنالیز و متارگرسیون

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه با چالش‌های منحصربه‌فردی روبرو هستند که می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت روانی و عملکرد شغلی آن‌ها داشته باشد که منجر به افسردگی، استرس و اضطراب در آن‌ها گردد. این مطالعه باهدف تعیین میزان شیوع افسردگی، استرس و اضطراب در میان پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه در بیمارستان‌های ایران از طریق مطالعه مرور نظام‌مند و متاآنالیز انجام گرفت. مواد و روش‌ کار: یک جستجوی الکترونیک در پایگاه‌های PubMed، Scopus، Web of Science، Science Direct، Scientific Information Database و Magiran تا ژوئن 2024 انجام گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. زبان مطالعات محدود به زبان فارسی و انگلیسی بود. ارزیابی سوگرایی مطالعات با چک‌لیست Newcastle-Ottawa Scale انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت. یافته‌ها: درمجموع 18 مطالعه مشاهده‌ای شامل 2611 پرستار وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که شیوع افسردگی، استرس و اضطراب پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه به ترتیب برابر با 28 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (47/0- 14/0)،03/0=P)، 68 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (80/0- 53/0)،01/0=P) و 53 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (76/0- 29/0)،76/0=P) بود. بین شیوع استرس با سال انتشار مطالعه رابطه معناداری وجود نداشت (05/0<P). سوگرایی انتشار در مطالعه مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه از افسردگی، استرس و اضطراب رنج می‌برند. بنابراین اقدامات جدی به‌منظور شناسایی و کاهش افسردگی، استرس و اضطراب پرستاران نه‌تنها به بهبود وضعیت آن‌ها کمک می‌کند، بلکه می‌تواند تأثیرات مثبتی بر کیفیت مراقبت از بیماران نیز داشته باشد.