بررسی میزان سواد سلامت الکترونیک و عوامل مرتبط با آن در میان سالمندان مقیم جامعه شهر تهران

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: توسعه سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات بر تمامی زمینه‌ها ازجمله مراقبت‌های بهداشتی تأثیر گذاشته است. با توجه به ازدیاد منابع الکترونیک که محتوای سلامت تولید می‌کنند، داشتن سواد سلامت الکترونیک کافی برای سالمندان یک الزام به نظر می‌رسد. این مطالعه با هدف تعیین سطح سواد سلامت الکترونیک و عوامل مرتبط با آن بین سالمندان مقیم جامعه انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی- همبستگی بر روی 210 نفر از سالمندان بالای 60 سال مقیم جامعه شهر تهران به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای در سال 1403 انجام گرفت. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، نسخه فارسی مقیاس سواد سلامت الکترونیک بود که توسط سالمندان تکمیل گردید. همچنین تعدادی متغیرهای فردی و جمعیت‌شناسی به‌منظور شناسایی ارتباط آن‌ها با سواد سلامت الکترونیک، جمع‌آوری گردید. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری کامپیوتری SPSS نسخه 23 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره شرکت‌کنندگان در سواد سلامت الکترونیک 67/8±2/23 بود که کمتر از متوسط است. ابتلا به بیماری مزمن ارتباط معکوس معنی‌داری با سواد سلامت الکترونیک داشت (05/0P<). سطح تحصیلات و میزان استفاده روزانه از فناوری پیش‌بینی کننده‌های مثبت و معنادار سواد سلامت الکترونیک بود (001/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: شناسایی و ارزیابی سطح سواد سلامت الکترونیک سالمندان و عوامل مرتبط با آن می‌تواند اولین گام در پیشبرد راهبرهایی به‌منظور بهبود سواد سلامت سالمندان باشد. یک نیاز حیاتی برای تقویت مهارت‌های سلامت الکترونیک و ارتقا سواد سلامت الکترونیک خصوصاً در جمعیت سالمندان با تحصیلات و میزان استفاده اندک و مبتلا به بیماری‌های مزمن احساس می‌شود.