بررسی میزان صلاحیت بالینی در کارشناسان و کارشناسان ارشد پرستاری شاغل در بیمارستان‌های شهرستان ارومیه در سال 1403

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: هدف از ارتقای مدارج علمی در دانشگاه/دانشکده‌های پرستاری، ارتقای صلاحیت بالینی پرستاران برای ارائه خدمات تخصصی است. بااین‌حال، یافته‌های متناقضی درباره میزان موفقیت سیستم آموزشی تحصیلات تکمیلی در ارتقای صلاحیت پرستاران وجود دارد. این مطالعه باهدف تعیین و مقایسه صلاحیت بالینی در کارشناسان و کارشناسان ارشد پرستاری شاغل در بیمارستان‌های شهرستان ارومیه در سال 1403 انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 74 کارشناس و 74 کارشناس ارشد پرستاری شاغل در بیمارستان‌های شهرستان ارومیه در سال 1403 انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه صلاحیت بالینی لئو و همکاران (2009) جمع‌آوری شد و در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین هیچ‌کدام از متغیرهای کمی و کیفی در دو گروه کارشناسان و کارشناسان ارشد پرستاری تفاوت معنی‌دار آماری وجود نداشت. میانگین نمره صلاحیت بالینی کارشناسان پرستاری 75/34 ± 76/137 و کارشناسان ارشد پرستاری 56/38 ± 95/153 بود. این اختلاف میانگین در همه ابعاد صلاحیت بالینی به‌جز بعد مراقبت بالینی معنی‌دار بود (05/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، بخشی از اهداف وزارت مربوطه در خصوص ارتقای صلاحیت بالینی کارشناسان ارشد پرستاری حاصل شده است. بااین‌حال، به دلیل متوسط بودن سطح صلاحیت و عدم وجود اختلاف معنی‌دار در مراقبت بالینی، پژوهشگر پیشنهاد می‌کند که برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها باید بر غنی‌سازی آموزش پرستاری در مقطع کارشناسی ارشد متمرکز شود، ازجمله انجام تحقیقات تطبیقی و بازنگری برنامه آموزشی با استفاده از مربیان متخصص.