اثر آموزش مادران با رویکرد آدلر- درایکورس بر بهبود علائم کودکان مبتلا به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مادران با رویکرد آدلر- درایکورس بر بهبود علائم کودکان مبتلا به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای بود که به کلینیک روانشناسی شهر اردبیل در سال 1402 مراجعه کردند. از میان این جامعه، به روش نمونه‌گیری در دسترس، 40 کودک مبتلا به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه درجه‌بندی لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای (ODDRS) جمع‌آوری شد. آزمودنی‌های گروه مداخله پروتکل آدلر - درایکورس را به مدت 10 جلسه و هر هفته دو بار به مدت 60 دقیقه دریافت کردند. گروه کنترل مداخله‌ای را دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و آزمون تحلیل واریانس انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای شرکت‌کنندگان در پیش‌آزمون گروه مداخله و کنترل به ترتیب 37/1± 25/17 و 48/1±25/16 و در پس‌آزمون گروه مداخله و کنترل به ترتیب 35/1 ±40/11 و 31/1 ± 25/15 بود. همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه‌ها در علائم اختلال لجبازی نافرمانی مقابله‌ای وجود دارد. گروه مداخله از علائم کمتری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار بود (05/0>P) بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، می‌توان گفت پروتکل آدلر - درایکورس در بهبود علائم کودکان مبتلا به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای اثربخش بودند. لذا از این مداخله برای بهبود علائم کودکان مبتلا به اختلال لجبازی- نافرمانی مقابله‌ای می‌توان استفاده کرد.