نمایش مختصر رکورد

اثر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر تعادل پویا پس از وهله‌های تکراری تست وینگیت

dc.contributor.authorتیموری, حافظfa_IR
dc.contributor.authorامیری, احسانfa_IR
dc.contributor.authorطهماسبی, وریاfa_IR
dc.contributor.authorحسینی, رستگارfa_IR
dc.contributor.authorگروسپره, سیدنیfa_IR
dc.contributor.authorداسیلوا ماچادو, دنیل گومزfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T19:34:47Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T19:34:47Z
dc.date.available1403-12-20T19:34:47Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T19:34:47Z
dc.date.issued2024-08-22en_US
dc.date.issued1403-06-01fa_IR
dc.date.submitted2023-09-19en_US
dc.date.submitted1402-06-28fa_IR
dc.identifier.citationتیموری, حافظ, امیری, احسان, طهماسبی, وریا, حسینی, رستگار, گروسپره, سیدنی, داسیلوا ماچادو, دنیل گومز. (1403). اثر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر تعادل پویا پس از وهله‌های تکراری تست وینگیت. پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش, 16(2), 149-165. doi: 10.22034/spmi.2024.417030.2523fa_IR
dc.identifier.issn1735.5354
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22034/spmi.2024.417030.2523
dc.identifier.urihttps://www.sportrc.ir/article_207193.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1115232
dc.description.abstractهدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تحریک آنودال جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر تعادل پویای مردان فعال پس از سه وهله اجرای تست وینگیت پایین‌تنه بود. 15 مرد سالم و فعال به‌صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند. در سه مرحله حضور در آزمایشگاه، آزمودنی‌ها به‌صورت موازنۀ متقابل یکی از سه نوع تحریک مغزی شامل 1) تحریک آنودال M1، 2) تحریک آنودال DLPFC، و 3) تحریک شم را دریافت نمودند. در هر جلسه و قبل از اعمال تحریک مغزی تعادل پویای هر دوپا اندازه‌گیری شد. پس از اعمال تحریک مغزی، آزمودنی‌ها سه وهله تست وینگیت 30 ثانیه‌ای پایین تنه را انجام دادند. پس از اجرای وهله سوم، تعادل پویا مجدداً در هر دوپا اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که پس از اجرای سه وهله تست وینگیت پایین تنه در شرایط تحریک ناحیه M1 و DLPFC، امتیاز آزمون تعادل پویای پای راست به شکل معنی‌داری بیشتر از حالت تحریک شم بود (به ترتیب، 04/0 =p، 027/0 =p). همچنین، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که امتیاز تعادل پویای پای چپ نیز پس از اجرای سه وهله تست وینگیت به شکل معنی‌داری کاهش یافته بود (036/0 =p) اما بین سه شرایط در پس آزمون تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بر مبنای نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که تحریک آنودال نواحی M1 و DLPFC می‌تواند به عنوان یک استراتژی جهت کاهش آثار زیان‌بار ناشی از خستگی بر تعادل پویا مورد استفاده قرار گیرد. انجام مطالعات بیشتر برای شناخت مکانیسم‌های درگیر در این نتایج ضروری است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherجهاد دانشگاهیfa_IR
dc.relation.ispartofپژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزشfa_IR
dc.relation.ispartofSport Physiology & Management Investigationsen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22034/spmi.2024.417030.2523
dc.subjectتحریک مغزیfa_IR
dc.subjectتعادل پویاfa_IR
dc.subjectفعالیت بی‌هوازیfa_IR
dc.subjectقشر پیش‌پیشانیfa_IR
dc.subjectقشر حرکتیfa_IR
dc.titleاثر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر تعادل پویا پس از وهله‌های تکراری تست وینگیتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فرهنگ، ورزش، جامعه و سلامت، دانشگاه بورگونی فرانش-کنته، بیزانسون، فرانسهfa_IR
dc.contributor.departmentتیم تحقیقاتی علوم اعصاب در حرکات انسان، گروه تربیت بدنی، دانشگاه فدرال ریو گرانده دو نورته، ناتال، برزیلfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue2
dc.citation.spage149
dc.citation.epage165
nlai.contributor.orcid0000-0001-6120-9252


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد