تاثیر دویدن اختیاری با چرخ ساده در برابر پیچیده بر مقدار اینترلوکین-10 و هیستولوژی هیپوکامپ، عملکرد حافظه فضائی و افسردگی در رت‌های مدل بیماری آلزایمر

Abstract

بیماری آلزایمر (AD) یکی از بیماری‌های تخریب عصبی است که با کاهش عملکرد شناختی و التهاب همراه است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین اختیاری بر روی چرخ دوار ساده و پیچیده بر مقدار اینترلوکین-10 و آسیب بافتی هیپوکامپ، عملکرد حافظه و افسردگی در رت‌های مدل آلزایمر بود. 60 سر موش ویستار نر (4-6 هفته‌ای) به طور تصادفی در شش گروه شامل کنترل-سالم (H-C)، کنترل-آلزایمر (C-ALZ)، تمرین ساده-سالم (SWheel-H)، تمرین پیچیده-سالم (CWheel-H)، تمرین ساده-آلزایمر (SWheel-ALZ)، تمرین پیچیده-آلزایمر (CWheel-ALZ) تقسیم شدند. پس از القای AD از طریق تزریق STZ به بطن مغز و تایید ابتلا با استفاده از تست شاتل باکس، حیوانات فعالیت اختیاری ساده و پیچیده با استفاده از چرخ دوّار را به مدت دوازده هفته تجربه کردند. در پایان افسردگی با آزمون تعلیق دم و حافظه فضائی با ماز آبی موریس بررسی شد و پس از کشتار، بررسی آسیب بافتی بخش CA1 هیپوکامپ به روش هیستولوژی و سنجش اینترلوکین-10 هیپوکامپ به روش الایزا انجام شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مقایسه شدند. در گروه‌های آلزایمری در اثر تمرین با هر دو نوع چرخ دوار ساده و پیچیده، عملکرد حافظه فضائی و IL10 هیپوکامپ بیشتر و افسردگی و آسیب بافتی هیپوکامپ کمتر از گروه C-ALZ شد (05/0>P). در اکثر موارد تمرین پیچیده نسبت به تمرین ساده مزیت بیشتری داشت(05/0>P). به نظر می‌رسد که به کارگیری همزمان فعالیت شناختی همراه با تمرین بدنی در شرایط AD از فواید بیشتری برخوردار باشد.