بررسی تثبیت مجدد حافظه به عنوان مکانیسم بنیادین تغییر ‌درمانی و پیوند دهنده علوم اعصاب و روان‌درمانی؛ یک مطالعه مروری روایتی

Abstract

مقدمه: تغییرات پایدار در روان‌ درمانی بر پایه مکانیسم‌های زیربنایی آن شکل می‌گیرند. یکی از این مکانیسم‌های کلیدی تثبیت مجدد حافظه (Memory Reconsolidation) می‌باشد. این فرآیند زیستی شامل به­روز رسانی و اصلاح اطلاعات حافظه‌ بوده و به‌عنوان مکانیسم بنیادی تغییر در روان‌درمانی که منجر به تغییرات تحول‌آفرین می‌شود، معرفی می‌گردد. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی تثبیت مجدد حافظه به‌عنوان مکانیسم بنیادین تغییر ‌درمانی که پلی میان علوم اعصاب و روان­درمانی است، می­باشد. مواد و روش ­ها: این مطالعه یک مرور روایتی بر گرفته از رساله دکتری روانشناسی است که مقالات مرتبط با کلید واژه ­های (Memory Reconsolidation، psychotherapy و therapeutic change) از طریق جست­وجو در پایگاههای‌ علمی معتبر PubMed،ScienceDirect ، PsycINFO، Scopus و موتور جستجوی Google Scholar در بازه زمانی 2024-1985 جمع‌آوری شده ­اند. در مجموع از بین مقالات انگلیسی زبان دارای متن کامل، 48 مقاله مرتبط با موضوع و اهداف پژوهش استخراج شدند. یافته ­ها: مطالعات نشان می‌دهند که تثبیت مجدد حافظه مکانیسم تغییر مشترک در بین رویکردهای روان­درمانی بوده و از طریق تغییر در ساختار حافظه، به روزرسانی و اصلاح خاطرات ناسازگار و در نهایت بازسازی شناختی-هیجانی می‌تواند باعث تغییرات پایدار و عمیقی در بهبود مشکلات و اختلالات روانی شود. بحث و نتیجه ­گیری: نتایج نشان دادند که همگرایی علوم اعصاب و روان‌درمانی از طریق مکانیسم تثبیت مجدد حافظه به‌عنوان گامی نوین در توسعه شیوه‌های درمانی کارآمدتر در نظر گرفته می­شود. بر همین اساس تمرکز بر تثبیت مجدد حافظه در روان‌درمانی می‌تواند اثربخشی درمان را به طور معناداری ارتقا داده و موجب تغییرات عمیق و پایدار در مراجعین شود. بنابراین، پیشنهاد می­شود پژوهش­های آتی بر توسعه مدل‌های درمانی مبتنی بر مکانیسم تثبیت مجدد حافظه متمرکز شوند.