تأثیر اثر ماده فعال والپوتریات در التهاب و واکنش به محرک درد در بین موش‌های نر

Abstract

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر والپوتریات (از گیاه سنبل‌الطیب) بر درد و التهاب در موش‌ها و تعیین مکانیسم‌های احتمالی ضد دردی و ضدالتهابی آن طراحی شد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه برای بررسی اثر ضدالتهابی 40 سر موش نر به‌صورت تصادفی به 5- گروه تقسیم شدند. و در تست درد 56 سر موش نر به‌صورت تصادفی به 7 گروه (8 تایی) تقسیم شدند. تست التهاب: 1- گروه نرمال سالین، 2- گروه زایلن، 3- گروه دگزامتازون، 4 و 5- گروه‌هایی که ماده فعال والپوتریات را با دوزهای mg/kg 2/ 0 و 1/0 به‌صورت یک دوز واحد برای هر حیوان دریافت کردند. تست درد: 1- گروه سالین، 2- فرمالین، 3- گروه مورفین + فرمالین، 4 و5- گروه والپوتریات (mg/kg 2/ 0 و 1/0) +فرمالین، 6- گروه نالوکسان +عصاره (mg/kg 2/0) + فرمالین، 7- گروه نالوکسان + مورفین + فرمالین. یافته­ ها: نتایج نشان داد که زمان واکنش درد در دوز 2/0 میلی‌گرم والپوتریات در مراحل درد حاد و مزمن در مقایسه با فرمالین به‌ طور معنی‌داری کاهش یافت (001/0 P<). همچنین، ماده فعال والپوتریات اثر مهاری خود را بر التهاب ناشی از زایلن اعمال کرد که بهترین درصد مهار در دوز 2/0 میلی‌گرم/کیلوگرم و دگزامتازون با عصاره 2/0 میلی‌گرم/کیلوگرم مشاهده شد (01/0 P<). بحث و نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج، والپوتریات اثر ضد دردی نسبتاً قوی داشت احتمالاً مکانیسم اثر ضد دردی عصاره حداقل تا حدودی همانند مرفین بر پایه گیرنده‌های اوپیوئیدی است. در تست التهاب، عصاره همچون دگزامتازون قادر به مهار التهاب بود.