شیوع سرمی هیداتیدوز در مراجعه‌کنندگان به مراکز خدمات جامع سلامت شهر بروجرد در سال 1399

Abstract

مقدمه: هیداتیدوز یکی از شایع­ترین بیماری­های انگلی زئونوز دنیا است که در ایران نیز اندمیک است. به­ دلیل این که تاکنون مطالعه ­ای روی شیوع سرمی هیداتیدوز در بروجرد انجام نشده، این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع سرمی هیداتیدوز انسانی و عوامل خطر مرتبط با آن در مراجعه ­کنندگان به مراکز جامع سلامت بروجرد به روش الیزا انجام شد. مواد و روش ­ها: این مطالعه توصیفی–مقطعی روی 351 نمونه سرم از مراجعین به مراکز جامع سلامت بروجرد انجام شد. پس از گرفتن رضایت­نامه آگاهانه و تکمیل پرسشنامه، نمونه­ ها جمع ­آوری و وجود آنتی­بادی G ضد اکینوکوکوس گرانولوزوس با روش الیزا سنجیده شد. داده ­ها با استفاده از آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر مورد واکاوی قرار گرفتند. یافته­ ها: از 351 فرد آزمایش ­شده، 14 نفر (4 درصد) شامل 5 نفر (8/2 درصد) از زنان و 9 نفر (1/5 درصد) از مردان آنتی­ بادی ضد اکینوکوکوس داشتند. ارتباط معنی­ داری بین وجود آنتی­ بادی ضد اکینوکوکوس با سن، جنسیت، میزان تحصیلات، شغل، محل سکونت، ارتباط با سگ و نوع شستشوی سبزیجات مصرفی وجود نداشت. بحث و نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد که میزان شیوع سرمی هیداتیدوز در جمعیت مطالعه­ شده در شهر بروجرد 4% است که بیشتر از درصد آلودگی غرب کشور است. با توجه به اندمیک بودن بیماری در این منطقه و همچنین اهمیت بهداشتی آن، انجام اقدامات لازم از­ جمله ذبح بهداشتی دام، پیشگیری از تغذیه سگ­ها با امعا و احشا آلوده دام و مبارزه با سگ­های ولگرد، به منظور کنترل و پیشگیری از این عفونت انگلی ضروری است.