اثر تنش خشکی بر شاخص‌های رشدی و فیزیولوژیکی چهار پایه پسته

Abstract

به‌منظور ارزیابی میزان مقاومت چند پایه پسته به تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور خشکی در سه سطح (3، 6 و 9 روز) و پایه در چهار سطح ('بادامی ریز زرند‘،'قزوینی‘، یوریکارپا و یک هیبرید بین گونه‌ای (ورا × تربینتوس) و سه تکرار در شرایط گلخانه به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش شاخص‌های رشدی و فیزیولوژیکی شد به‌گونه‌ای که کم‌ترین کاهش وزن خشک اندام هوایی مربوط به پایه هیبرید و بیش‌ترین کاهش مربوط به پایه ‘قزوینی‘ بود. در پاسخ به تنش خشکی، میزان پرولین و کربوهیدرات‌های محلول در برگ پایه‌های مورد بررسی افزایش یافت. بیش‌ترین میزان پرولین (60/0 میلی­گرم بر گرم وزن تر) و کم‌ترین میزان کربوهیدرات‌های محلول (88/0 میلی­گرم بر گرم وزن تر) در پایه'بادامی ریز زرند‘دیده شد. بیش‌ترین میزان کربوهیدرات‌های محلول نیز در پایه‌های یوریکارپا (64/1 میلی گرم بر گرم وزن تر) و هیبرید (58/1 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) مشاهده شد. تنش خشکی بر غلظت عناصر غذایی اندام هوایی و ریشه تأثیرداشت. به‌طوری‌که تنش خشکی سبب افزایش میزان پتاسیم اندام هوایی و ریشه گردید. بالاترین غلظت پتاسیم اندام هوایی و ریشه به‌ترتیب در پایه‌های یوریکارپا (3، 8/1 درصد) و هیبرید (7/2، 2 درصد) مشاهده شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان عنوان کرد که پایه‌های یوریکارپا و هیبرید از پتانسیل بالای مقاومت به خشکی برخوردارند.