تأثیر الیاف پلی پروپیلن در مقابل ماکرو بارچیپ بر مشخصات بتن پلاستیک

Abstract

بتن پلاستیکی به طور گسترده در ساخت دیوارهای بریده سدهای خاکی استفاده می شود. خواص مکانیکی و رفتار مصالح به کار رفته در ساخت چنین دیوارهایی به دلیل بارهای وارده بر پی و ضد آب بودن دیوار از اهمیّت ویژه ای برخوردار است. انرژی شکست مهم ترین عامل تأثیرگذار در توصیف رفتار شکست در نظر گرفته می شود که در واقع مکانیسم ترک خوردگی بتن را توصیف می کند. این تحقیق با هدف بررسی اثر افزودن الیاف پلی پروپیلن 12 میلی متری و الیاف ماکروبارچیپ 30 میلی متری برای بتن پلاستیکی تقویت‌کننده دیوارهای بریده انجام شده است. خواص مورد مطالعه عبارتند از: آزمایش تعیین اسلامپ مخلوط بتن، آزمایش اولتراسونیک بتن، مدول الاستیسیته، منحنی تنش-کرنش، نفوذپذیری بتن، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و مقاومت فشاری در سن 28 روزه. نتایج به دست‌آمده از مخلوط های بتن تازه نشان می دهد که وزن مخصوص و اسلامپ برای هر دو نوع الیاف کاهش می یابد. بیشترین کاهش در الیاف پلی پروپیلن52.27% بود. نتایج آزمایش اولتراسونیک نشان دهندۀ کاهش 9.47% سرعت موج برای الیاف پلی پروپیلن و 14.17% برای الیاف های ماکرو است. بر اساس نتایج مقاومت فشاری 28 روزه، افزودن الیاف باعث کاهش مقاومت فشاری شده است. بیش ترین مقدار برای الیاف پلی پروپیلن 27.20% و برای الیاف ماکروبارچیپ 23.32% بود. با توجه به نتایج مدول الاستیسیته، افزودن الیاف این ویژگی بتن پلاستیک را کاهش می دهد به طوری که بالاترین مقدار برای الیاف پلی پروپیلن 16.98% و برای الیاف ماکروبارچیپ 24.70% است.