بررسی اثر پیش‌تنیدگی بر میراگر متشکل از آلیاژ حافظه‌دار شکلی به هدف بهبود عملکرد لرزه‌ای سازه‌های دریایی

Abstract

مکانیسم‌های کنترل ‌سازه‌ای به عنوان روشی قابل اعتماد و کارآمد برای بهبود عملکرد لرزه‌ای و پایداری سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکپارچگی و تامین پایداری زیرساخت‌های عمرانی مانند سازه‌های دریایی و بویژه سکوهای نفتی که در معرض شرایط سخت محیطی قرار‌دارند از چالش‌هایی است که مهندسان طراح به دنبال برطرف کردن آن با ایجاد روش‌های نوین و همچنین بهبود دادن علمکرد سیستم‌های پیش‌تر توسعه یافته می‌باشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سطوح مختلف پیش‌تنیدگی سیم‌های آلیاژ حافظه‌دار شکلی موجود در میراگر غیرفعال مبتنی بر آلیاژ حافظه‌دار شکلی و تاثیر آن در کاهش پاسخ لرزه‌ای سازه بوده ‌است. برای این منظور، یک سازه‌ دریایی ساده شده با استفاده از نرم‌افزار OpenSEES مدلسازی شده و سیستم کنترل سازه‌ای میراگر غیرفعال مبتنی بر آلیاژ حافظه‌دار شکلی در آن قرار گرفته و نتایج حالات مختلف پس از اعمال هفت جفت حرکت زمین مقیاس شده از زلزله‌ها حوزه دور و تحلیل تاریخچه زمانی، ارزیابی شده‌است. نتایج به دست آمده گویای آن است که افزایش سطح مقطع سیم‌ها و همچنین افزایش میزان پیش‌تنیدگی آن‌ها باعث کاهش جابجایی حداکثر سازه می‌شود و عملکرد کلی سیستم کنترل سازه‌ای را بهبود می‌بخشد.