ارزیابی عملکرد دیوارهای برشی بتنی طرح شده به روش طراحی مستقیم براساس تغییرمکان

Abstract

در سال‌های اخیر مفاهیم طراحی لرزه‌ای سازه‌ها بر اساس عملکرد گسترش قابل توجهی یافته است. در این میان روش طراحی مستقیم بر اساس تغییرمکان، معیار عملکرد سازه را بر اساس مقدار بیشینه تغییرمکان سازه در زلزله تعیین می‌کند. بدین منظور برای یک سطح عملکرد از پیش تعیین شده، سطح خسارت در اعضای سازه‌ای بر اساس مقادیر کرنش و در اعضای غیرسازه‌ای بر اساس تغییرمکان نسبی طبقات تعریف می‌شود. سپس تغییرمکان متناظر با این سطح خسارت محاسبه شده و به عنوان تغییرمکان هدف در نظر گرفته می‌شود. بنابراین انتظار می‌رود که سازه طراحی شده به این روش، تحت زلزله سطح طرح به تغییرمکان هدف و کرنش و تغییرمکان نسبی از پیش تعیین شده برسد. در این تحقیق جهت بررسی برآورده شدن اهداف طراحی، ابتدا 12 ساختمان‌ با سیستم باربر لرزه‌ای دیوار برشی شامل ساختمان‌های 5، 10 و 20 طبقه برای دو سطح خطر زلزله و دو نوع خاک بستر به روش طراحی مستقیم بر اساس تغییرمکان طرح شد. ساختمان‌های طراحی شده تحت 45 رکورد مصنوعی و 10 رکورد طبیعی زلزله قرار گرفتند و مقادیر تغییرمکان جانبی، انحنا و تغییرمکان نسبی طبقات تعیین گردید. نتایج تحلیل‌های دینامیکی غیرخطی نشان می‌دهد که میانگین تغییرمکان جانبی، تغییرمکان نسبی طبقات و مقادیر انحنا تقریبا برابر با اهداف طراحی و تا حدودی کمتر است. بنابراین، روش طراحی مستقیم بر اساس تغییرمکان، اهداف عملکردی را به خوبی برآورده می‌نماید.