نمایش مختصر رکورد

بررسی تأثیر ضرایب وزنی تابع هدف بر کارایی الگوریتم ژنتیک در کنترل فعال سازه‌ها

dc.contributor.authorبنایی, علیfa_IR
dc.contributor.authorعلامتیان, جوادfa_IR
dc.contributor.authorضیاتوحیدی, رضاfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T18:16:17Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T18:16:17Z
dc.date.available1403-12-20T18:16:17Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T18:16:17Z
dc.date.issued2023-12-22en_US
dc.date.issued1402-10-01fa_IR
dc.date.submitted2022-06-26en_US
dc.date.submitted1401-04-05fa_IR
dc.identifier.citationبنایی, علی, علامتیان, جواد, ضیاتوحیدی, رضا. (1402). بررسی تأثیر ضرایب وزنی تابع هدف بر کارایی الگوریتم ژنتیک در کنترل فعال سازه‌ها. مهندسی عمران فردوسی, 36(4), 1-20. doi: 10.22067/jfcei.2023.77364.1159fa_IR
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22067/jfcei.2023.77364.1159
dc.identifier.urihttps://civil-ferdowsi.um.ac.ir/article_44489.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1108060
dc.description.abstractدر سال‌های اخیر، استفاده از روش­های جستجوی عددی هوشمند در کنترل فعال سازه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. الگوریتم ژنتیک یکی از این شیوه‌ها است که بر پایه الگوهای فرگشت طبیعی می­باشد. در اینجا، از الگوریتم ژنتیک برای کمینه­ کردن تابع هدف مقید سازه و تعیین نیروهای کنترلی مناسب استفاده می­گردد. با متصل کردن حسگر به درجه­های آزادی سازه، مقدار جابه­جایی گره­ها در هر گام زمانی پایش می‌شوند و الگوریتم ژنتیک با بهره­گیری از تابع هدف مقید و حل معادله دینامیکی سازه، مقدار نیروهای کنترلی مناسب را تعیین می­کند. انتخاب تابع هدف مقید متناسب با شرایط سازه، اثر زیادی بر کارایی کنترل فعال دارد. این تابع از ترکیب محدودیت‌های سازه و ضرایب وزنی پنداشته شده برای هر محدودیت، به ­دست می‌آید. سپس، ضرایب وزنی از شیوه‌های بهینه­سازی محاسبه می­شوند. چنین فرایندی به یک شیوه نوین برای کنترل فعال با استفاده از الگوریتم ژنتیک منجر می­شود. کارایی و دقت الگوریتم پیشنهادی با کنترل نوسان‌های چندین سازه بررسی می­گردد. نتایج حاصل از مدل‌سازی خطی نشان می­دهند استفاده از روش کنترل فعال پیشنهادی با استفاده از الگوریتم ژنتیک با ضرایب وزنی متغیر قادر است تا جابه­جایی­های سازه را در مقابل بار زلزله به میزان مناسبی کاهش دهد. جابه­جایی‌های سازه با استفاده از این شیوه نسبت به حالت بدون کنترل حدود 79 درصد و نسبت به روش الگوریتم ژنتیک با ضرایب وزنی ثابت حدود 36 درصد در حالت خطی کاهش دارد. همچنین نتایج در مدل‌سازی غیرخطی سازه، بهبودی را به میزان 45 درصد به‌صورت میانگین نشان می­دهد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.relation.ispartofمهندسی عمران فردوسیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22067/jfcei.2023.77364.1159
dc.subjectالگوریتم ژنتیکfa_IR
dc.subjectتحلیل عددیfa_IR
dc.subjectضرایب وزنیfa_IR
dc.subjectکنترل فعالfa_IR
dc.titleبررسی تأثیر ضرایب وزنی تابع هدف بر کارایی الگوریتم ژنتیک در کنترل فعال سازه‌هاfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه عمران، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه عمران، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه عمران، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.fa_IR
dc.citation.volume36
dc.citation.issue4
dc.citation.spage1
dc.citation.epage20
nlai.contributor.orcid0000-0001-7996-7940


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد