نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسعیدی, مریمfa_IR
dc.contributor.authorطالب, سحرfa_IR
dc.date.accessioned1403-05-12T11:32:24Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-08-02T11:32:50Z
dc.date.available1403-05-12T11:32:24Zfa_IR
dc.date.available2024-08-02T11:32:50Z
dc.date.issued2024-03-01en_US
dc.date.issued1402-12-11fa_IR
dc.identifier.citationسعیدی, مریم, طالب, سحر. (1402). بررسی شیوع خشونت خانگی علیه زنان و عوامل موثر آن در طی همه گیری کووید-19. مجله اپیدمیولوژی ایران, 19(4), 267-279.fa_IR
dc.identifier.issn1735-7489
dc.identifier.issn2228-7507
dc.identifier.urihttp://irje.tums.ac.ir/article-1-7243-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1105722
dc.description.abstractمقدمه و اهداف: شیوع کووید-19 یک نگرانی فزاینده­ ای در مورد خشونت خانگی در بسیاری از کشورهای دنیا ایجاد نموده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی شیوع انواع خشونت­ ها و تعیین عوامل موثر بر آن در طی شیوع بیماری کووید-19 در زنان ساکن در شهر ساوه انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی مقطعی در سال 1400 بر روی 423 زن متاهل در شهر ساوه انجام گردید. نمونه­ ها به روش خوشه­ ای از بین زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ­ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه محقق ساخته خشونت خانگی استفاده شد. از روش­ های آماری توصیفی و آزمون­ های آماری برای  تحلیل داده ­ها و بررسی همبستگی بین شدت (نمره) خشونت با متغیرهای دموگرافیک نمونه­ ها و همسرانشان استفاده شد. تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) انجام شد. میزان p کمتر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اکثریت شرکت کنندگان (59/6 درصد) در معرض خشونت خانگی قرار داشتند. میانگین نمره کلی خشونت خانگی 12/37±7/47 بود. شایعترین نوع خشونت خانگی در بین زنان مورد پژوهش، خشونت روانی  بود. بین نمره کلی خشونت خانگی با سن نمونه ­ها، سن همسرانشان و مدت ازدواج آنها ارتباط مستقیم و معنی داری به­ دست آمد (0/01 >P). میانگین نمره کلی خشونت خانگی در نمونه هایی که فرزند داشتند، باردار نبودند، همسران معتاد به مواد مخدر و الکل داشتند، مستاجر بودند، در طی شیوع کووید-19 دچار کاهش درآمد شده بودند و همسران آنها بیکار بودند، به طور معنی داری بیشتر بود (0/05>P). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، شیوع خشونت خانگی در طی اپیدمی بیماری کرونا در حد متوسطی قرار داشت اما شدت آن پایین بود. با توجه به اثرات روانی بیماری کرونا بر افراد جامعه، افزایش بروز رفتارهای خشونت آمیز به خصوص در خانواده های آسیب پذیر مانند خانواده های کم درآمد و مستاجرین و زنان دارای همسرانِ بیکار و معتاد به مواد مخدر و الکل بیشتر مشهود می باشد. از این رو شناسایی خانواده­ های آسیب پذیر و حمایت از آنها و نیز آموزش و توانمندسازی آنها می ­تواند موجب کاهش میزان بروز خشونت خانگی شود.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علمی اپیدمیولوژیست‌های ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله اپیدمیولوژی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Epidemiologyen_US
dc.subjectخشونت خانگیfa_IR
dc.subjectزنانfa_IR
dc.subjectکووید-19fa_IR
dc.subjectاپیدمیولوژیfa_IR
dc.titleبررسی شیوع خشونت خانگی علیه زنان و عوامل موثر آن در طی همه گیری کووید-19fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، دانشکده علوم پزشکی ساوه، ساوه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری بهداشت باروری، دپارتمان مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume19
dc.citation.issue4
dc.citation.spage267
dc.citation.epage279


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد