درک معنایی و تفسیر نیروهای امدادی از کیفیت جلسات فوری گروهی کاهش استرس و اختلال استرس پس از سانحه بررسی عوامل مؤثر بر آن

Abstract

هدف و زمینه: باتوجه‌به اینکه نیروهای امدادی شغل پر از استرسی دارند و مرتباً با صحنه‌های ملال‌آوری روبرو می‌شوند و در ذهن ایشان خاطرات تلخ این حوادث نقش می‌بندد، هدف پژوهش درک معنایی و تفسیر این نیروها از کیفیت جلسات فوری گروهی کاهش استرس و اختلال استرس پس از سانحه بررسی عوامل مؤثر بر آن است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی و از نظر نوع مطالعه از نوع تحقیقات کیفی مبتنی بر روش داده‌بنیاد است. جامعه آماری شامل کلیه نیروهای امدادی (هلال‌احمر، اورژانس و آتش‌نشانی) استان فارس در سال ۱۴۰۱ است. روش نمونه‌گیری هدفمند در دسترس هست. مشارکت‌کنندگان در پژوهش را ۲۶ نفر از این نیروها تشکیل داده‌اند. از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته به‌عنوان ابزار گردآوری داده‌ها استفاده شده است. برای رسیدن به معیار قابلیت اعتماد از سه روش: کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا، مقایسه‌های تحلیلی و استفاده از تکنیک ممیزی بهره گرفته شده است. داده‌ها بر طبق رویه مبتنی بر نظریه زمینه‌ای در سه مرحله کدگذاری باز، انتخابی و گزینشی (محوری) تجزیه‌وتحلیل شده‌اند. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که عواملی از جمله: ضوابط و مقررات سازمانی، مسئولیت‌پذیری، مدیریت کارآمد و پنداشت‌های روانی - شخصیتی به‌عنوان مهم‌ترین شرایط علّی، اجرای نامنظم جلسات، توان‌بخشی رسانه، سبک زندگی، مهارت‌های ارتباطی و سابقه بیماری روانی به‌عنوان شرایط زمینه‌ای، بازآفرینی ذهنی خاطرات، تحریک‌پذیری عاطفی - احساسی به‌عنوان عوامل مداخله‌گر، راهبرد آسودگی ذهنی و راهبرد مذهبی - اعتقادی به‌عنوان راهبردها و کاهش استرس/هم فکری و انسجام گروهی/تخلیه بار روانی و استرس به‌عنوان پیامدهای مثبت جلسات مشخص شده است. نتیجه‌گیری: کیفیت جلسات گروهی برای کاهش استرس در نیروهای امدادی تحت‌تأثیر عواملی قرار دارند که برگرفته از سبک زندگی ایشان و ساختار مدیریت در سازمان است.