مقایسه اثربخشی دو روش آموزش تنظیم هیجانی و بازآموزی اسنادی بر بهبود نشانه‌های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا

Abstract

زمینه و اهداف: اهمالکاری بر عملکرد تحصیلی دانشجویان بسیار تأثیرگذار است و عدم پیشگیری از آن خسارات جبران‌ناپذیری تحمیل می‌کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله بازآموزی اسنادی و تنظیم هیجانی بر بهبود نشانه‌های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی همراه با مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. از بین دانشجویان مشغول به تحصیل در نیمسال اول تحصیلی 1402-1401 با روش نمونه‌گیری در دسترس 30 دانشجو که با توجه به پرسشنامه SCL90 از سلامت روانی برخوردار بودند و در عین حال بالاترین نمره را در پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث‌‌بلوم کسب کردند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی قرار گرفتند. آموزش‌های بازآموزی اسنادی در طی 7 جلسه و تنظیم هیجانی طی 8 جلسه یک ساعته به اعضای دو گروه آزمایشی ارائه گردید. از مقیاس اهمالکاری در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: با کنترل اثرات پیش‌آزمون، دو روش مداخله بر بهبود نشانه‌های اهمالکاری تأثیرگذار بود و نتایج حاصل از آزمون تعقیبی نشان می‌دهد که روش بازآموزی اسنادی در بهبود علائم اهمالکاری نسبت به روش تنظیم هیجانی اثربخش‌تر است. نتیجه‌گیری: استفاده از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامه‌های آموزشی پیشگیرانه و بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان مؤثر است.