تاثیر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن آلفاسینوکلئین و پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخگوی cAMP در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون

Abstract

زمینه و هدف: یکی از مشخصه‌های بیماری پارکینسون، افزایش آلفا سینوکلئین (α-Syn) و کاهش پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخگوی cAMP (CREB) در مغز است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن α-Syn و CREB در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 21 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار بالغ 8 تا 10 هفته‌ای انتخاب شدند. 14 موش پس از القاء پارکینسون با تزریق درون صفاقی رزرپین، به طور تصادفی به دو گروه بیمار و تمرین تقسیم شدند. 7 موش سالم نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. موش‌های گروه تمرین، طی 6 هفته در 20 نوبت 30 ثانیه‌ای و با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت شنا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، بیان ژن α-Syn و CREB با روش Real-Time PCR در نمونه خون همه گروه ها اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: بیان ژن α-Syn در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی‌داری بالاتر (به ترتیب 0/001=P و 0/002=P) است؛ در حالی اختلاف معنی‌داری بین دو گروه تمرین و شاهد مشاهده نشد (0/2=P). بیان ژن CREB در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی‌داری پایین‌تر بود (به ­ترتیب 0/006=P و 0/003=P)؛ اما اختلاف معنی‌داری بین دو گروه تمرین و شاهد گزارش نشد (0/6=P). نتیجه‌گیری: تمرین شنای تناوبی شدید با کاهش α-Syn و افزایش CREB ممکن است در بقاء نورون‌های دوپامینی و بهبود بیماری پارکینسون مؤثر باشد، البته انجام مطالعه بیشتر در این زمینه ضروری است.