تاثیر تزریق داخل تخمدانی پلاسمای غنی از پلاکت بر مورفولوژی تخمدان و مقاومت به انسولین در موش صحرایی مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

Abstract

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک اختلال اندوکرینی و ناباروری پیچیده است که با علائم مختلفی مانند مقاومت به انسولین، هایپرآندروژنیسم، عدم تخمک‌گذاری و وجود کیست در تخمدان مشخص می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر تزریق داخل تخمدانی پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) بر مورفولوژی تخمدان و مقاومت به انسولین در موش صحرایی مدل PCOS انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 20 سر موش صحرایی نژاد ویستار به 4 گروه (5N=): کنترل، Sham، PCOS و گروه PCOS تیمار شده با PRP تقسیم شدند. برای القای PCOS از گاواژ مقدار 1 mg/kg لتروزول محلول در کربوکسی متیل سلولز 5/0 درصد استفاده شد. برای گروه تیمار شده با PRP، مقدار 35 میکرولیتر از PRP به طور مستقیم داخل هر دو تخمدان تزریق گردید. پس از دوره 14 روزه تریتمنت، سطح سرمی انسولین، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) اندازه گیری شد. همچنین برش­ های بافتی از تخمدان زده شد و تغییرات هیستوپاتولوژیک و تعداد فولیکول­ ها بررسی گردید. یافته‌ها: در مقایسه با گروه PCOS، تزریق داخل تخمدانی PRP سبب کاهش معنی داری در سطح سرمی انسولین (0/01P<) و گلوکز (0/01P<) شد. گروه های دریافت کننده PRP کاهش معنی داری در مقدار شاخص مقاومت با انسولین (HOMA-IR) را نشان دادند (0/0001P<). یافته‌های بافت شناسی نشان داد تیمار تک دوز با PRP سبب بهبود وضعیت پاتولوژیک تخمدان از جمله افزایش معنی‌دار تعداد فولیکول­های سالم (در همه مراحل تکاملی) و جسم زرد (0/0001P<) و کاهش معنی ­دار تعداد فولکیول­ های کیستیک شد (0/0001P<). نتیجه‌گیری: تزریق PRP می­ تواند سبب بهبود علائم PCOS از جمله مورفولوژی تخمدان و مقاومت به انسولین شود. با این حال مطالعات بیشتری برای بررسی مکانیسم­های اثرگذاری PRP مورد نیاز است.