تاثیر تمرینات 8 هفته ای تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط به همراه مکمل کوئرستین بر میزان بیان ژن‌های PGC1-α و NRF-1 در بافت قلب رت های نر چاق دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: میزان شیوع دیابت در افراد چاق بیش از افراد غیرچاق است. در مطالعه حاضر تاثیر تمرینات 8 هفته ­ای تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط به همراه مصرف مکمل کوئرستین بر میزان بیان ژن­ های پراکسی‌زوم گاما کواکتیواتور آلفا-1 (PGC1-α) و فاکتور تنفسی هسته ­ای-1 (NRF-1) در بافت قلب رت ­های نر چاق دیابتی ارزیابی شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 35 رت نر به ­طور تصادفی در 7 گروه 5­­تایی؛ کنترل دیابتی، کنترل سالم، کنترل کوئرستین، تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین استقامتی با شدت متوسط، تمرین تناوبی با شدت بالا به­همراه کوئرستین، تمرین استقامتی با شدت متوسط به­ همراه کوئرستین قرار گرفتند. پروتکل‌های تمرینی به مدت 8 هفته (5 روز در هفته) انجام شد. تزریق روزانه داخل صفاقی کوئرستین (mg/kg 15) نیز به مدت 8 هفته در گروه ­های مکمل انجام گرفت. میزان بیان ژن­ های PGC1-α و NRF-1 در بافت قلب رت ­ها با روش qRT-PCR سنجش شد. یافته‌ها: پس از 8 هفته مداخله، سطوح گلوکز خون در گروه­ کنترل کوئرستین و 4 گروه­ تمرینی دیگر کاهش معنی‌دار (0/05>P) و میزان بیان ژن­های PGC1-α و NRF-1 در بافت قلب رت­ ها در گروه­­ های تمرینی با و بدون مکمل کوئرستین افزایش معناداری داشت (0/05>P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تزریق کوئرستین همزمان با تمرینات تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط منجر به افزایش معناداری در میزان بیان ژن­ های PGC1-α و NRF-1 در بافت قلب رت­ ها و همچنین کنترل سطوح گلوکز خون گردد.