اضطراب مرگ پرستاران بخش مراقبت ویژه کووید-19 در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران

Abstract

زمینه و هدف باتوجه‌به تأثیرات روان‌شناختی عمده همه‌گیری کووید-19، علاوه‌بر جمعیت عادی، مراقبان سلامت از جمله پرستاران نیز با چالش‌های فراوان روان‌شناختی از جمله اضطراب مرگ مواجهه شده‌اند. اضطراب مرگ می‌تواند به بروز اختلالات روانی، تضعیف سیستم ایمنی، کاهش کیفیت مراقبت‌های ارائه‌شده و کاهش رضایت شغلی پرستاران منجر شود. باتوجه‌به ماهیت تنش‌زای بخش مراقبت‌های ویژه و ضرورت توجه به ابعاد روان‌شناختی پرستاران و تأثیرات مخرب همه‌گیری کووید-19، این مطالعه باهدف تعیین میزان اضطراب مرگ پرستاران بخش مراقبت ویژه کووید-19 انجام شد. روش بررسی این پژوهش یک مطالعه توصیفی‌مقطعی بود که در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران در سال 1399 انجام شد. جامعه مطالعه‌ حاضر را 179 نفر از پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه کووید-19 مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران شامل مجتمع امام خمینی (ره) و بیمارستان ولیعصر تشکیل داده‌اند. در این مطالعه از روش نمونه‌گیری مستمر استفاده شد. جمع‌آوری داده‌ها با پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه 15 گویه‌ای اضطراب مرگ تمپلر انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه24 و روش‌های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل و میزان معنی‌داری (0/5>P) در نظر گرفته شد. یافته‌ها یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین اضطراب مرگ پرستاران 2/007±8/74 بود که باتوجه‌به دامنه نمره (0 تا 15)، میانگین نمره کسب‌شده بالاتر از میانه‌ ابزار است. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک‌طرفه نشان داد اضطراب مرگ تنها با سن پرستاران (0/001>P) ارتباط معنی‌دار آماری داشت. نتیجه‌گیری براساس نتایج حاصل از مطالعه، پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه در زمان همه‌گیری کووید-19 اضطراب مرگ زیادی را تجربه می‌کنند. بنابراین لازم است سیاستگذاران و مدیران آموزشی، درمانی و بیمارستانی باتوجه‌به یافته‌های حاصل و همچنین نظر به عوامل مؤثر بر اضطراب مرگ، برنامه‌های مدون آموزشی و مداخله‌ای ازجمله برنامه‌های ضمن خدمت و انجام مشاوره جهت کاهش اضطراب و افسردگی را در دستور کار قرار دهند تا از این طریق بتوانند راه را برای پرستاران جهت غلبه بر شرایط موجود فراهم کنند.