ارتباط ادراک بیماری و امید به زندگی در مبتلایان به لوسمی

Abstract

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به لوسمی دوره هایی از تنش های روانی تجربه می کنند که میتواند روی امید به زندگی این بیماران اثرگذار باشد. یکی از مولفه های موثر در بهزیستی روانی، ادراک بیماری می باشد که ارزیابی شناختی و درکی است که فرد از بیماری خود دارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین ادراک بیماری و امید به زندگی در مبتلایان به لوسمی انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بود که با مشارکت ۲۰۰ بیمار مبتلا به لوسمی که در سال ۱۴۰۲ به بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه نمودند، انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه ادراک بیماری بردبنت و همکاران (BIPQ) و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (SLES) بود. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار spss نسخه ۱۶ و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کلی ادراک بیماری در مبتلایان به لوسمی ۴۵/۳۷ و میانگین نمره کلی امید به زندگی در این بیماران ۱۹/۳۲ بود. آزمون همبستگی پیرسون نشان دهنده وجود ارتباط منفی و معنی دار بین ادراک بیماری و امید به زندگی می باشد (۰۰۱/۰P<) (489/0- r=). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بیمارانی که ادراک مثبت تری از بیماری خود دارند، از امید به زندگی بالاتری نیز برخوردارهستند، لذا اجرای برنامه و مداخلاتی در جهت ایجاد ادراک مثبت از بیماری، می تواند زمینه ساز افزایش امید به زندگی این بیماران باشد.