مطالعه اثر درون تن و برون تن آلکالوئید کلشی سین بر رده سلول‌های سرطان پستان موشی (4T1)

Abstract

زمینه و هدف: کلشی سین یک آلکالوئید تروپولانی است که به طور معمول برای درمان نقرس استفاده می‌شود. همچنین تأثیر درمانی بر سرطان از طریق القای آپوپتوز دارد، اما مسیرهای درگیر در این فرایند مبهم باقی مانده اند. آلکالوئیدها ترکیبات مهمی هستند که پتانسیل بالایی در درمان بیماریها از جمله انواع تومور دارند. آلکالوئیدهای مختلف، اثرات ضدتکثیری و ضدمتاستازی بر روی انواع مختلف سرطان در شرایط درون تن و برون تن (in vitro و in vivo) دارند. ترکیباتی مانند کامپتوسین، وین بلاستین و کلشی‌سین در حال حاضر با موفقیت به داروهای ضد سرطان توسعه یافته اند. تحقیقات گسترده نشان داده است که کلشی سین دارای خواص ضد تکثیر و ضد سرطان در طیف گسترده ای از رده های سلولی و حیوانات است. علاوه بر این ، مطالعات اخیر نشان داده است که کلشی سین به عنوان عوامل ضد سرطان، می تواند به طور موثری باعث ایجاد آپوپتوز شود. این امر با تأثیرات بازدارنده آن بر رشد تعدادی از رده های سلولی تومور در شرایط درون تن و برون تن (invitro و in vivo)، از جمله سلول معده، کارسینوم سلول های کبدی، سلول کبدی و کلانژیو کارسینوم نشان داده می شود. کلشی سین در دوزهای بالا بسیار سمی است که استفاده از آن را در درمان های درمانی سلول های انسان محدود می کند. فعال سازی خاص آپوپتوز در سلول‌های توموری یک رویکرد امیدوار کننده برای درمان سرطان می باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی برون تن و درون تن اثر این دارو بر رده سلول‌های سرطان پستانی موش انجام پذیرفت. روش کار: این پژوهش از نوع بنیادی بوده که به روش تجربی انجام شد. ابتدا کشت سلول‎های سرطان پستان موش (4T1) خریداری شده از انستیتو پاستور ایران انجام گرفت. سپس اثر کلشی‎سین بر آپوپتوز و مسیرهای سیگنالینگ مرتبط، با استفاده از آزمایش های مختلف شامل سنجش زنده ماندن سلول، ریل تایم پی سی آر، رنگ آمیزی آنکسینV و پروپیدیوم یوداید، و تجزیه و تحلیل وسترن بلات تعیین شد. مطالعات درون تن نیز پس از القاء تومور در موش ها و سپس درمان آن ها انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که کلشی‎سین در غلظت 300 میکروگرم در میلی لیتر 50% سلول های سرطانی 4T1 را از بین برد. کلشی‌سین به مقدار قابل توجهی بیان mRNA ژن Bax و P53 را افزایش و مقدار بیان ژن Bcl-2 را کاهش داد. در مطالعه درون تنی نشان داده شد که در بافت توموری موش های تیمار شده با کلشی­سین شواهد آپوپتوز و ناحیه تخریب و نکروز، به طور معنی‌داری وسیع تر از گروه تیمار نشده است.