تجربه زیسته مردان خشونت‌گر در ارتباط با شریک زندگی (زنان) در دوران پاندمی کووید – 19

Abstract

زمینه و هدف: شیوع کووید-19 و اقدامات حبس خانگی پس از آن، افزایش خشونت خانگی را به دنبال داشته است که موجب نگرانی متخصصان حوزه سلامت گردیده است. مطالعات زیادی در ارتباط با قربانیان خشونت در دوران قرنطینه صورت گرفته است لذا هدف پژوهش حاضر درک و تجربه زیسته‌ی مردان خشونت‌گر در ارتباط با شریک زندگی در دوران پاندمی کووید -19 می‌باشد. روش کار: در این مطالعه با استفاده از روش پدیدارشناختی تلاش گردید که درک و شناخت عمیق از تجارب زیسته مردان خشونت­گرا حاصل شود. شرکت کنندگان این پژوهش 10 نفر از مردانی هستند که تجربه دست اولی از پدیده مورد مطالعه داشته¬اند. یافته‌ها: طی مصاحبه‌‌های انجام شده مشخص گردید عامل مهمی که خشونت تجربه شده در این دوران را شدت بخشیده است، بیکاری ناشی از قرنطینه، آموزش غیر حضوری فرزندان،اختلاف نظر زوجین در چگونگی شستشوی مواد غذایی، رفتارهای وسواس گونه‌ی یکی از طرفین، چگونگی محدودیت در رفت و آمد با خویشاوندان و دوستان بوده است. قرنطینه و حذف تفریحات تسکین بخش خشونت تداوم بیشتری یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که از میان عوامل تشدید کننده خشونت در دوران پاندمی بیکاری و کاهش درآمد منجر به خشونت­های شدیدتری شده است. از بین اعمال خشونت تجربه شده به نظر می­رسد مردان خشونت فیزیکی را راهی برای فرار از سرزنش­ها و خشونت کلامی همسرانشان، برگزیده­اند تا با قدرت مردانه و اقتدار تعارضات را پایان بدهند.