اثربخشی درمان مبتنی بر اسکیماتراپی بر پریشانی روان شناختی، خودکارآمدی ناباروری و کیفیت زندگی زنان نابارور

Abstract

زمینه و هدف: پدیده باروری یک روند طبیعی در موجودات زنده است. هدف از انجام تحقیق حاضر تبیین اثربخشی درمان مبتنی بر اسکیماتراپی بر پریشانی روان¬شناختی، خودکارآمدی ناباروری و کیفیت زندگی زنان نابارور بود. روش کار: برای انجام تحقیق نیمه آزمایشی حاضر که با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه انجام شد. از بین زنان نابارور مراجعه‌‌‌کننده ‌به مراکز درمان ناباروری شهر تهران به روش نمونه¬گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. سپس تمام آزمودنی¬ها پرسشنامه¬های خودکارآمدی ناباروری (ISE) کوزینو و همکاران (2006)، پرسشنامه پریشانی روان‌شناختی کسلر (2002 K10) و پرسشنامه کیفیت زندگی 36-SF را تکمیل کردند در ادامه اعضای گروه‌‌ آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته در برنامه درمانی شرکت کردند. و در خاتمه مجددا پرسشنامه¬ها توسط آزمودنی¬ها تکمیل شد. یافته‌ها: نتایج آزمون نشان داد بین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و اسکیماتراپی بر پریشانی روان‌شناختی (P=66/0)، خودکارامدی ناباروری (P=93/0) و کیفیت زندگی (P=98/0) زنان نابارور تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: مداخلات درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی از راهبردهای درمانی اثربخش برای بهبود پریشانی روان شناختی، خودکارآمدی ناباروری و کیفیت زندگی زنان بارور است.