تأثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط بر بیان ژن مارکر پروتئین فسفاتاز 1 در بافت کبد رت‌های نر نژاد ویستار

Abstract

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی با شدت متوسط عاملی برای افزایش گلیکوژنولیز کبدی می‌باشد و در این راستا بررسی ژن‌های درگیر در روند متابولیسم گلیکوژن اهمیت دارد. بنابراین هدف این مطالعه به بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط بر بیان ژن مارکر پروتئین فسفاتاز 1 در بافت کبد رت­های نر نژاد ویستار بود. روش کار: در این مطالعه تجربی 16 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفته­ای با میانگین وزنی 33±237 گرم به ‌صورت گروه­های 4 سر موش در 2 گروه کنترل (8 سر)، گروه تجربی (8 سر) تقسیم شدند. برنامه تمرین با شدت متوسط به مدت 8 هفته شامل شنا کردن (شنا کردن و حفظ خود بر روی آب) بود. پس از اتمام دوره تمرین، موش‌ها بیهوش و خونگیری و جداسازی بافت صورت گرفت و داده‌های حاصل از دستگاه PCR-Real time اندازه‌گیری و آنالیز شدند. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که سطح بیان ژن پروتئین فسفاتاز 1 در گروه تمرین در مقایسه با کنترل کاهش معناداری داشته است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که تمرین هوازی با شدت متوسط به مدت 8 هفته می­تواند باعث بهبود عملکرد متابولیسم گلیکوژن و مسیر انسولین گردد چرا که در این روند سطح ژن‌های درگیر در متابولیسم گلیکوژن مانند ژن پروتئین فسفاتاز 1 تعدیل یافت.