پیش‌بینی خودکارآمدی ریاضی با خودتنظیمی در دانش آموزان شهر ساوه

Abstract

زمینه و هدف: راهبردهای یادگیری و خودتنظیمی یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر کیفیت یادگیری است. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی خودکارآمدی ریاضی بر اساس فرایندهای خودتنظیمی و تعیین روایی همگرای پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با مقیاس منبع خودکارآمدی ریاضی بود. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی مقطعی و همبستگی است. برای این منظور پس از ترجمه و آماده‌سازی پرسشنامه‎های مذکور و ارسال آن با ایمیل به 1480 دانش‎آموز یا والدین آن­ها، تعداد 610 دانش‎آموز در این پژوهش شرکت کردند. پس از تکمیل پرسشنامه‎های مقیاس منابع خودکارآمدی ریاضی (آشر و پاخارس، 2008) و پرسشنامه خودتنظیمی کلری، 2006) داده­ها با استفاده از روش­های همبستگی و رگرسیون تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودتنظیمی پیش­بینی­کننده خودکارآمدی ریاضی دانش‎آموزان بود (05/0=p ,76/0=β). همچنین پرسشنامه خودتنظیمی با پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی روایی همگرایی به میزان 874/0 داشت. نتیجه‌گیری: بنابراین با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان گفت راهبردهای خودتنظیمی پیش­بینی­کننده خودکارآمدی ریاضی دانش‎آموزان است؛ همچنین پرسشنامه خودتنظیمی (فرم دانش‎آموز) از روایی همگرای بالایی با مقیاس منابع خودکارآمدی ریاضی دارد و می‌توان از این پرسشنامه در فعالیت‌های پژوهشی استفاده نمود.