طراحی مدل خرسندی زناشویی براساس سبک های حل تعارض در بیماران زن دیابتی (مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی دیابت شهر تهران)

Abstract

زمینه و هدف: دیابت شایع ترین علت قطع اندام، نابینایی، نارسایی مزمن کلیوی و یکی از عوامل خطر در ایجاد بیماری قلبی است که می تواند باعث اضطراب و افسردگی، مشکلات روانشناختی و اجتماعی این افراد شود. هدف از انجام این پژوهش طراحی مدل خرسندی زناشویی براساس سبک های حل تعارض در بیماران زن دیابتی (مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی دیابت شهر تهران) در سال 1401 می باشد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع طرح های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه اماری کلیه افراد متاهل مبتلا به دیابت نوع 2 (دامنه سنی 30 الی 55 سال ) مراجعه کننده به کلنیک های تخصصی دیابت شهر تهران در زمستان سال 1401 که به تعداد 2143 نفر می باشند. نمونه پژوهش حاضر شامل412 بیمار زن متاهل که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه مورد مطالعه انتخاب شد.ابزار پژوهش پرسشنامه های راهبردهای حل تعارض اشتراوس (1979)، پرسشنامه خرسندی زناشویی ناتان اچ . آزرین ، بری تی . ناستر ، و رابرت جونز(1973) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS استفاده شده. یافته‌ها: نتایج حاکی از این است که بررسی رابطه سبک‌های حل تعارض و خرسندی زناشویی حاکی از آن است که میان سبک یکپارچگی و سبک مصالحه با خرسندی زناشویی رابطه معنادار آماری برقرار است. با توجه به مثبت بودن ضرایب مسیر روابط مذکور می‌توان گفت رابطه‌ها از نوع افزایشی (مستقیم) می باشند؛ نتایج نشان از آن دارد که رابطه میان سبک اجتنابی و سبک مسلط با خرسندی زناشویی از لحاظ آماری معنادار بوده و این روابط از نوع کاهشی (معکوس) می‌باشند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتیجه ذکر شده می توان چنین گفت که استفاده از سبک‎های اجتنابی و مسلط در حل تعارضات منجر به کاهش خرسندی زناشویی می‌گردد.