اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر ترجیح اعمال مقابله‌ای بیماران بهبود یافته پاندومیک کرونا در اوج همه‌گیری

Abstract

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر ترجیح اعمال مقابله‌ای بیماران بهبود یافته پاندومیک کرونا در اوج همه‌گیری به انجام رسید. روش کار: این پژوهش از نوع پژوهش‌های نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه بیماران بهبود یافته پاندومیک کرونا در اوج همه‌گیری در اصفهان را شامل می‌شد که به روش نمونه گیری هدفمند 30 نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش برنامه درمان شناختی رفتاری را طی 12 جلسه دریافت کردند و سپس، پس آزمون به عمل آمد. داده‌های مورد نیاز پژوهش با استفاده از مقیاس ترجیح اعمال مقابله‌ای کارور، شییر و وینتراب (1989) جمع آوری گردید. داده‌های حاصل با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس)، با کمک نرم افزار SPSS-20 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که درمان شناختی رفتاری منجر به افزایش ترجیح مقابله‌ای مسئله مدار و کاهش ترجیح مقابله‌ای هیجان مدار و اجتنابی در اعضای گروه آزمایش تأثیر معناداری داشته است (P<0/01). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های حاصله می‌توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری می‌تواند به عنوان یک درمان اثرگذار در کاهش مشکلات و شاخص‌های روانی بیماران بهبود یافته پاندومیک کرونا به شمار آید.