اثربخشی روان‌پویشی فشرده و کوتاه مدت بر کیفیت زندگی، قدرت ایگو در زنان مبتلا به سردرد تنشی

Abstract

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان پویشی فشرده و کوتاه‌مدت بر کیفیت زندگی، قدرت ایگو در زنان مبتلا به سردرد تنشی انجام شد. روش کار: این مطالعه به روش نیمه­تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو‌ماهه با گروه کنترل بود. جامعه مورد نظر تمامی بیماران مبتلا به سردرد تنشی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی اعصاب و روان شهر تهران در سال 1401 بود. حجم نمونه مورد بررسی با مراجعه به جدول Cohen تعیین شد. به این طریق که در سطح اطمینان 95 درصد، اندازه اثر 30/0 و توان آماری 83/0، برای هر گروه 12 نفر تعیین شد. اما از آن­جایی که احتمال ریزش برخی نمونه­ها وجود داشت و هم­چنین در جهت تعمیم‌پذیری بیشتر نتایج، حجم نمونه در هر گروه 15 نفر تعیین شد. در مرحله اول به شیوه نمونه­گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و این 30 نفر در گام دوم به صورت تصادفی ساده (به شیوه قرعه کشی) در یک گروه آزمایش (15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سنی گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 92/3 ± 40/43 و 49/4 ± 07/44 سال بود (669/0=P). نتایج آزمون t دو نمونه مستقل در مورد سن و آزمون دقیق فیشر در خصوص جنسیت، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل نشان داد که بین گروه­ آزمایش و کنترل تفاوت آماری معنی­داری وجود ندارد. میانگین نمرات کیفیت زندگی و قدرت ایگو قبل از مداخله به ترتیب در گروه درمان 25/72، 08/24 و در گروه کنترل 12/72، 52/23 بود، اما پس از مداخله، میانگین نمرات قدرت ایگو و کیفیت زندگی در گروه درمان به صورت معنی­ داری نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر آن بود که استفاده از درمان پویشی فشرده و کوتاه‌مدت بر روان­پویشی فشرده و کوتاه مدت بر کیفیت زندگی، قدرت ایگو در زنان مبتلا به سردرد تنشی مؤثر است. از درمان روان­پویشی فشرده و کوتاه مدت در کاهش افزایش کیفیت زندگی و افزایش قدرت ایگو در افراد مبتلا به سردردتنشی استفاده شود.